بررسی گلکسی تب S11 اولترا؛ غولِ همه‌کاره یا یک رؤیای ناتمام؟

احتمالا شما هم مثل من رؤیای دستگاهی واحد را در سر داشته‌اید؛ ابزاری که هم کار موبایل را انجام دهد، هم تبلتی برای سرگرمی و مطالعه باشد، هم در مواقع لزوم، به لپ‌تاپی قدرتمند برای کارهای جدی تبدیل شود. سامسونگ سال‌هاست که با سری تبلت‌های گلکسی تب اولترا، برای تحقق بخشی از این رؤیا تلاش می‌کند.

اکنون کره‌ای‌ها با تبلت غول‌پیکر گلکسی تب S11 اولترا و سخت‌افزار توانمند و قابلیت‌های نرم‌افزاری انبوهش، این پرسش را جدی‌تر از همیشه مطرح می‌سازند که آیا زمان خداحافظی با لپ‌تاپ‌ها و آیپدها فرا رسیده؟ در بررسی پیش‌رو نگاهی عمیق به گلکسی تب S11 اولترا و رؤیای جاه‌طلبانه‌ی سامسونگ می‌اندازیم تا ببینیم پاسخ پرسش قبلی یک «بله» قاطع است یا خیر.

نخستین رویارویی با گلکسی تب S11 اولترا، حسی دوگانه به‌همراه دارد؛ از یک سو، پیشرفت مهندسی سامسونگ، تحسین‌برانگیز است؛ چرا که دستگاه به‌طور محسوسی سبک‌تر و باریک‌تر شده؛ وزن آن از ۷۳۲ به ۶۹۲ گرم و ضخامتش از ۵٫۵ به عدد شگفت‌انگیز ۵٫۱ میلی‌متر کاهش یافته؛ چنین ضخامتی، آن را به یکی از باریک‌ترین تبلت‌های بازار بدل می‌سازد؛ اما از سوی دیگر، نسبت تصویر کشیده‌ی ۱۶:۱۰ و ابعاد غول‌پیکر نمایشگر، تلاش‌های سامسونگ برای بهبود ارگونومی را نقش بر آب می‌کند.

تبلت‌ها برای آنکه در دست حس خوبی ایجاد کنند، باید به نسبت تصویر مربعی‌شکل (مانند ۴:۳ آیپد) نزدیک‌تر باشند. در دست گرفتن گلکسی تب S11 اولترا، چه در حالت افقی، چه عمودی، تجربه‌ی دلچسبی نیست و تلاش برای تعامل لمسی یک‌دستی با دستگاه؛ درحالی که آن را با دست دیگر گرفته‌اید، بیشتر به یک نمایش کمدی شباهت دارد. عملاً تنها حالت استفاده‌ی راحت از دستگاه، قرار دادنش روی میز به‌‌صورت افقی و اتصال کیبورد بدان است؛ سناریویی که کاملاً حال و هوای لپ‌تاپ را دارد.

جای خالی کیبورد کامل سامسونگ برای گلکسی تب S11 اولترا کاملا حس می‌شود. اگر نسخه‌ی اصلی عرضه می‌شد، ترک‌پدِ آن می‌توانست ضعف ارگونومی تبلت را بپوشاند و دستگاه را به لپ‌تاپ شبیه‌تر کند؛ اما در حال حاضر تنها نسخه‌ی «اسلیم» بوک‌کاور کیبورد موجود است که به‌دلیل نداشتن ترک‌پد، نمی‌تواند تبلت را به جایگزین کاملی برای لپ‌تاپ بدل کند.

بدنه‌ی یکپارچه از آلیاژ آلومینیوم تقویت‌شده موسوم به «آرمور آلومینیوم بهبودیافته» در گلکسی تب S11 اولترا، حس کیفیت و استحکام را به‌خوبی منتقل می‌کند و طبق ادعای سامسونگ، ۱۰ درصد مقاومت بیشتری در برابر خراشیدگی و خوردگی نسبت به بدنه‌ی دو نسل قبل دارد. گواهی IP68 نیز تضمین می‌کند که تبلت می‌تواند تا ۳۰ دقیقه در عمق ۱٫۵ متری آب دوام بیاورد؛ قابلیتی که در دنیای تبلت‌ها کمیاب است.

نمایشگر، نقطه‌قوت اصلی و کانون توجه گلکسی تب S11 اولترا محسوب می‌شود. پنل ۱۴٫۶ اینچی Dynamic AMOLED 2X با رزولوشن ۲۹۶۰ در ۱۸۴۸ پیکسل، تراکم پیکسلی ۲۳۹ پیکسل‌براینچ را فراهم می‌آورد. شاید این تراکم برای گوشی هوشمند چندان بالا نباشد؛ اما در دنیای تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها که فاصله‌ی چشم از صفحه بیشتر است، کاملاً قابل‌قبول ارزیابی می‌شود.

نمایشگر OLED تبلت سامسونگ رنگ‌ها را زنده و مشکی را با عمق کامل نمایش می‌دهد. نرخ نوسازی متغیر ۱۲۰ هرتزی نیز باعث می‌شود اسکرول‌کردن و جابه‌جایی در محیط کاربری، تجربه‌ای بی‌نقص و روان باشد. هرچند نسبت تصویر ۱۶:۱۰ کار با تبلت را در دست کمی دشوار می‌کند، در پخش ویدیو به پنل‌های مربعی برتری دارد؛ زیرا حاشیه‌های سیاه تصویر به حداقل می‌رسند و حس غوطه‌وری بیشتری به کاربر می‌دهند.

پنل گلکسی تب S11 اولترا از استاندارد +HDR10 پشتیبانی می‌کند و روشنایی خیره‌کننده‌ای هم دارد؛ درحالی که سامسونگ از روشنایی بیشینه‌ی ۱۶۰۰ نیت سخن می‌گوید، تست‌های ما نشان داد هنگام پخش محتوای HDR و در شرایطی که حدود ۱۰ درصد از پنل روشن باشد، روشنایی به ۱۷۰۰ نیت نیز می‌رسد که ۸۰درصد بیشتر از نسل قبل است و تماشای فیلم و سریال را به لذتی خالص بدل می‌سازد؛ روشنایی دستگاه در حالت خودکار و حین نمایش محتوای عادی نیز به عدد بسیار خوبِ ۱۱۵۰ نیت می‌رسد و عملکرد دستگاه را به پنل Tandem OLED آیپد پرو نزدیک می‌کند.

هرچه گلکسی تب S11 اولترا در زمینه‌ی روشنایی پنل، می‌درخشد، در بحث دقت نمایش رنگ‌ها اندکی ناامیدکننده ظاهر می‌شود؛ ما از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی پنل‌های نمایشگر انتظار داریم که در گران‌قیمت‌ترین تبلت خود، خطای میانگین را به کمتر از ۲ برساند، نه اینکه با خطای ۳٫۱ و ۴٫۳ در تولید رنگ‌های sRGB و DCI P3، عرصه را به شیائومی پد ۷ پرو واگذار کند!

پنل ۱۲۰هرتزی گلکسی تب S11 اولترا از نرخ نوسازی متغیر پشتیبانی می‌کند و برای صرفه‌جویی در مصرف باتری، حین نمایش محتوای ثابت، نرخ نوسازی را تا یک هرتز کاهش دهد؛ بنابراین تبلت سامسونگ تجربه‌ی کاربری نرم و روانی در کاربری‌های روزمره و بازی‌ها ارائه می‌دهد، بدون آنکه آسیب چندانی به عمر باتری وارد شود.

یک مشکل عجیب تبلت سامسونگ به وضوح پایین آیکون‌های رابط کاربری One UI بازمی‌گردد؛ به‌نظر می‌رسد سامسونگ همان آیکون‌های طراحی‌شده برای گوشی‌ها را بدون بهینه‌سازی خاصی به تبلت آورده و با توجه به تراکم پیکسلی پایین‌تر دستگاه درمقایسه‌با گوشی‌های هوشمند، آیکون‌ها کمی تار و خارج از فوکوس دیده می‌شوند.

مشکل دیگر زمانی بروز می‌کند که محتوایی با رزولوشن پایین پخش کنید؛ تراشه‌ی دستگاه، بسیاری از بازی‌ها را با وضوح 720p یا پایین‌تر رندر می‌کند و کشیده‌شدن این تصویر روی پنل بزرگ ۱۴٫۶ اینچی، به نمایش تار و نه‌چندان جذاب آن تصویر می‌انجامد. همین موضوع در مورد ویدیوهای HD هم صدق می‌کند و اختلاف کیفیت با ویدیوی 4K، از زمین تا آسمان است.

نمایشگر چشم‌نواز تبلت را چهار اسپیکر AKG همراهی می‌کنند که در لبه‌های کوتاه دستگاه قرار گرفته‌اند. این اسپیکرها با پشتیبانی از دالبی‌اتموس، صدای فراگیر و خروجی بسیار تمیز و قدرتمندی دارند. بیس‌ها کوبنده و فرکانس‌های میانی از شفافیت چشمگیری برخوردارند. تنها در فرکانس‌های بسیار بالا، کمی از شفافیت صدا کاسته می‌شود که با توجه به ابعاد کوچک اسپیکرها، طبیعی است.

یکی از بزرگ‌ترین برگ‌های برنده‌ی گلکسی تب در برابر آیپد، وجود قلم S Pen در جعبه‌ی دستگاه است. درحالی که برای داشتن اپل پنسل باید حداقل ۸۰ دلار هزینه‌ی اضافی بپردازید، سامسونگ این ابزار کاربردی را به‌‌صورت رایگان در اختیار خریدار می‌گذارد.

قلم نسل جدید دستخوش تغییرات مثبتی شده؛ سطح مقطع آن اکنون ۶ ضلعی است و حس در دست گرفتن یک خودکار بیک کلاسیک را تداعی می‌کند. قلم S Pen جدید طراحی بسیار سبک، خوش‌دست و ارگونومیکی دارد؛ به‌طوری که مدام کاربر را به نوشتن ترغیب می‌کند. قلم مانند گذشته، نرخ تأخیر بسیار پایینی دارد و تجربه‌ی یادداشت‌برداری و طراحی را بسیار لذت‌بخشی و طبیعی می‌سازد.

محل اتصال مغناطیسی قلم نیز از محل نامناسبش در نمای پشتی نسل‌های قبلی، اکنون به لبه‌های بلند تبلت انتقال یافته که دسترسی به آن را بسیار ساده‌تر کرده است؛ اما یک تغییر ناامیدکننده، به حذف قابلیت‌های بلوتوثی قلم باز می‌گردد. دیگر نمی‌توانید از S Pen به‌عنوان ریموت‌کنترل برای تعویض اسلایدهای ارائه یا کنترل دوربین استفاده کنید.

با وجود انتقادی که به وضوح آیکون‌ها دارم، تجربه‌ی نرم‌افزاری One UI روی تب S11 واقعاً عالی و کم‌نقص است؛ گلکسی تب S11 اولترا به‌طور پیش‌فرض با One UI 8.0 برپایه‌ی اندروید ۱۶ عرضه شده و کره‌ای‌ها تلاش بسیاری کرده‌‌اند تا کمبودهای اندروید در فرم‌فکتور تبلت را با قابلیت‌هایی از جنس چندوظیفگی جبران کنند.

قابلیت اجرای هم‌زمان سه اپلیکیشن در کنار هم و تا ۵ اپلیکیشن به‌‌صورت پنجره‌های شناور، چندوظیفگی را به سطح جدیدی ارتقا می‌دهد. می‌توان به‌راحتی فایل‌ها یا حتی متن را بین پنجره‌های مختلف کشید و رها کرد. ویژگی جدیدی به‌نام Workspace به کاربر اجازه می‌دهد تا ۴ دسکتاپ مجزا داشته باشد و در هرکدام، مجموعه‌ای از اپ‌های پنجره‌ای را مستقل از دیگری اجرا کند؛ قابلیتی که از سیستم‌‌های عامل دسکتاپ به عاریت گرفته شده است.

یک تغییر مهم در گلکسی تب S11 محدودشدن حالت DeX است. در گذشته می‌شد تجربه‌ی دسکتاپ‌مانند DeX را مستقیماً روی خود تبلت فعال کرد؛ اما اکنون این قابلیت تنها زمانی در دسترس قرار می‌گیرد که تبلت را به مانیتور خارجی متصل کنید. این یک عقب‌گرد برای کسانی محسوب می‌شود که می‌خواستند از تبلت خود به‌عنوان لپ‌تاپ مستقل بهره ببرند؛ البته کره‌ای‌ها بخش‌هایی از تجربه‌ی DeX همچون اجرای پنجره‌ای اپ‌ها و تغییر آزاد ابعاد پنجره‌ها را به خود One UI افزوده‌اند.

بزرگ‌ترین چالش تبلت‌های اندرویدی، یعنی کمبود اپلیکیشن‌های حرفه‌ای بهینه‌شده، هنوز به‌طور کامل حل نشده؛ اما اوضاع بهتر از گذشته به نظر می‌رسد. سامسونگ با همکاری توسعه‌دهندگان، اپ‌هایی مانند LumaFusion (تدوین ویدیو)، Clip Studio Paint (طراحی دیجیتال) و GoodNotes (یادداشت‌برداری) را به پلتفرم خود آورده و حتی برای خریداران تبلت، اشتراک رایگان چند ماهه (مثلاً ۶ ماه برای Clip Studio) در نظر گرفته است.

باید توجه داشت که برخی از اپ‌های حرفه‌ای که خود سامسونگ نیز به‌صورت پیش‌فرض آن‌ها را روی تبلتش نصب کرده است، در ایران با محدودیت دسترسی مواجه‌اند؛ به‌عنوان مثال من با وی‌پی‌ان‌های مختلف نتوانستم دو اپ LumaFusion و GoodNotes را روی دستگاه اجرا کنم و تحت هر شرایطی، پیغام خطایی ظاهر می‌شد که این اپلیکیشن در کشور شما در دسترس نیست.

با تمام تلاش‌های گوگل و سامسونگ، جای خالی اپ‌های حرفه‌ای موجود در اکوسیستم آیپد؛ مانند Final Cut Pro، Logic Pro، DaVinci Resolve و Adobe Illustrator و به‌ویژه اپلیکیشن طراحی دیجیتال Pro‌Create همچنان در اکوسیستم اندروید احساس می‌شود. حتی اپلیکیشن محبوبی مانند اینستاگرام، پس از سال‌ها نسخه‌ی بهینه‌شده برای آیپد را دریافت کرده است؛ اما در تبلت‌های اندرویدی همچنان با همان نسخه‌ی کش‌آمده‌ی موبایل اجرا می‌شود.

سامسونگ از سال گذشته تراشه‌های کوالکام را از تبلت‌های پرچم‌دارش کنار گذاشت و در راستای همین استراتژی، غولِ ۱۴٫۶ اینچی جدید کره‌ای‌ها از تراشه‌ی ۳ نانومتری Dimensity 9400+ قدرت می‌‌گیرد که پس‌از مدل ۹۵۰۰، قدرتمندترین تراشه‌ی مدیاتک محسوب می‌شود. این تراشه را ۱۲ یا ۱۶ گیگابایت رم به‌همراه ۱۲۸، ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایت یا یک ترابایت فضای ذخیره‌سازی پرسرعت همراهی می‌کند که ظرفیت آن را می‌توان از طریق درگاه microSD ارتقا داد.

تراشه‌ی Dimensity 9400+ از هسته‌ها و گرافیک یکپارچه‌ی شرکت Arm استفاده می‌کند و به‌لطف هسته‌ی قدرتمند Cortex X925 که رقیبی برای Oryon کوالکام به‌حساب می‌آید، عملکرد بسیار خوبی دارد؛ به‌عنوان مثال گلکسی تب S11 اولترا در پردازش تک‌هسته‌ای تنها حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد ضعیف‌تر از گلکسی S25 اولترا عمل می‌کند؛ اما در پردازش‌های گرافیکی تقریبا پابه‌پای آن پیش می‌رود.

گلکسی تب S11 اولترا درمقایسه‌با نسل گذشته ۲۰ تا ۲۵ درصد سریع‌تر است و گرافیک آن نیز در پردازش‌های محاسباتی تا ۶۵درصد بهتر از گذشته عمل می‌کند؛ اما در رندر بازی‌ها برتری چشم‌گیری درمقایسه‌با گلکسی تب S10 اولترا به‌نمایش نمی‌گذارد؛ به‌ویژه اگر رندر بازی‌ها با وضوح نمایشگر خود تبلت انجام شود.

با اینکه تبلت سامسونگ در دنیای اندروید پادشاهی می‌کند؛ اما درمقایسه‌با آیپد پرو ۲۰۲۵ از نظر قدرت پردازشی حرف چندانی برای گفتن ندارد؛ پردازنده‌ی مرکزی (CPU) گلکسی تب S11 اولترا ۳۵ تا ۴۵ درصد ضعیف‌تر از تبلت اپل عمل می‌کند و گرافیک آن نیز در رندر محتوا شکاف ۲۵درصدی با رقیب دارد.

گلکسی تب S11 اولترا بازی‌هایی مانند Delta Force را با بالاترین تنظیمات گرافیکی روی نرخ پایدار ۶۰ فریم‌ بر‌ ثانیه اجرا می‌کند و حتی بازی فوق‌العاده سنگینی چون Wuthering Waves نیز در تنظیمات بالا، نرخ فریم ۶۰ را حفظ می‌کند. اتصال کنترلر ایکس‌باکس یا پلی‌استیشن به تبلت و بازی کردن روی این نمایشگر بزرگ، حس و حال کنسول‌های بازی را تداعی می‌کند؛ البته برخی بازی‌ها همچون Delta Force با کنترلر سازگاری ندارند.

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، مشکل اصلی در رابطه با تجربه‌ی گیمینگ تبلت، به وضوح پایین رندر بازی‌ها بازمی‌گردد که باعث می‌شود جلوه‌ی بصری نهایی روی نمایشگر غول‌پیکر دستگاه، چندان چشم‌نواز از آب درنیاید. همچنین، بازی‌کردن لمسی روی دستگاهی با ابعاد گلکسی تب S11 اولترا و نسبت تصویر کشیده‌ی نمایشگرش، تجربه‌ای سخت و طاقت‌فرسا است.

باتری ۱۱۶۰۰ میلی‌آمپرساعتی گلکسی تب S11 اولترا به خودیِ خود، یک هیولای واقعی است و حتی ۴۰۰ میلی‌آمپرساعت هم بیشتر از نسل گذشته ظرفیت دارد. سامسونگ ادعا می‌کند این باتری تا ۲۳ ساعت پخش ویدیو دوام می‌آورد و تست‌های ما نیز با ثبت عدد ۱۹ ساعت و ۴۱ دقیقه، این ادعا را تا حد زیادی تأیید کرد.

در استفاده‌های روزمره، تبلت غول‌پیکر سامسونگ به‌راحتی بیش از ۱۴ ساعت شما را همراهی خواهد کرد که برای دستگاهی با این ابعاد و قدرت، عملکردی فوق‌العاده به‌حساب می‌آید. پشتیبانی از شارژ سریع ۴۵ واتی نیز دستگاه را ظرف ۹۰ دقیقه به‌طور کامل شارژ می‌کند؛ البته به‌شرطی که آداپتور آن را جداگانه تهیه کرده باشید.

دوربین‌های پشتی شامل ماژول ۱۳مگاپیکسلی اصلی و ۸مگاپیکسلی اولتراواید به‌همراه دوربین سلفی تکی ۱۲مگاپیکسلی با لنز اولتراواید، کیفیتی کاملاً قابل‌قبولی ارائه می‌دهند. دوربین سلفی برای تماس‌های ویدیویی عالی عمل می‌کند و دوربین‌های پشتی نیز برای اسکن اسناد یا گرفتن عکس‌های ضروری کارراه‌انداز ظاهر می‌شوند؛ هرچند تصور اینکه کسی دستگاه ۱۵اینچی را برای عکاسی یادگاری در دست بگیرد، کمی دور از ذهن به‌نظر می‌رسد.

در نهایت به پرسش اصلی بازمی‌گردیم. گلکسی تب S11 اولترا هم‌اکنون با قیمت حدود ۱۱۵ میلیون تومان عرضه می‌شود و با توجه به ارگونومی نامناسب دستگاه در دست، خرید کیبورد ۲۵ میلیون تومانی آن تقریباً یک ضرورت به نظر می‌رسد؛ بنابراین برای استفاده‌ی بی‌دردسر از تبلت سامسونگ باید بودجه‌‌ی حدود ۱۴۰ میلیون تومانی کنار بگذارید.

نزدیک‌ترین رقیب، آیپد پرو ۱۱ اینچی M4 است که با احتساب قلم، قیمتی نزدیک به تبلت سامسونگ پیدا می‌کند. آیپد برگ‌های برنده‌ی مهمی در دست دارد؛ تراشه‌ای که ۴۰ درصد سریع‌تر عمل می‌کند و مهم‌تر از آن، اکوسیستم نرم‌افزاری بسیار غنی‌تر و حرفه‌ای‌تر برای طراحان، تدوین‌گران و موسیقی‌دان‌ها. حتی برای کاربری ساده‌تری مثل تماشای فیلم، ارگونومی بهتر و نمایشگر دقیق‌تر آیپد پرو، آن را به گزینه‌ی منطقی‌تری بدل می‌سازد.

با بودجه‌ی ۱۴۰ میلیون تومانی، می‌توان مک‌بوک ایر M4 با ۵۱۲ گیگابایت SSD یا اولترابوک ویندوزی لمسی با نمایشگر OLED، تراشه‌ی قدرتمند و ۳۲ گیگابایت رم تهیه کرد. این دستگاه‌ها امکان دسترسی به دنیای بی‌کران نرم‌افزارهای دسکتاپ واقعی را فراهم می‌آورند؛ چیزی که گلکسی تب S11 اولترا با تمام تلاش‌هایش، هنوز از ارائه‌ی آن ناتوان است.

پس گلکسی تب S11 اولترا برای کیست؟ این تبلت، دستگاهی فوق‌العاده برای تماشای ویدیو، یادداشت‌برداری با قلم بی‌نظیرش و انجام چندوظیفگی‌های سبک به‌شمار می‌رود؛ اما نه می‌تواند جایگزینی تمام‌عیار برای لپ‌تاپ باشد و نه رقیبی جدی برای آیپد پرو در زمینه‌ی کارهای خلاقانه و حرفه‌ای. تب S11 اولترا غولی قدرتمند و زیباست که هنوز در بند محدودیت‌های اکوسیستم اندروید و ارگونومی خاص خود اسیر مانده؛ یک رؤیای زیبا که برای تحقق کامل، هنوز راه درازی در پیش دارد.

شما چه دیدگاهی درباره‌ی گلکسی تب S11 اولترا دارید؟