اسپیس ایکس برای اولین‌بار تصاویر مفهومی از فضای داخلی استارشیپ ماه‌نشین منتشر کرد

اسپیس ایکس برای نخستین‌بار به‌صورت رسمی تصاویر مفهومی جذابی از فضای داخلی مدل سرنشین‌دار استارشیپ ماه‌نشین (HLS) منتشر کرده است. این تصاویر نشان می‌دهند که تجربه‌ی سفر فضایی با موشکی به بزرگی استارشیپ برای فضانوردان چگونه خواهد بود. بااین‌حال به‌نظر می‌رسد که در برخی قسمت‌ها استفاده‌ی کاملاً بهینه از فضا صورت نگرفته است.

ناسا امیدوار است که از استارشیپ ماه‌نشین در مأموریت آرتمیس ۳ استفاده کند تا پس از بیش از نیم‌قرن، دوباره فضانوردان را به سطح ماه بازگرداند. این مأموریت فعلاً برای سال ۲۰۲۷ برنامه‌ریزی شده است، اما نمی‌توان انتظار داشت که در بهترین حالت تا پیش از سال ۲۰۲۹ انجام شود.

اگر چشم‌انداز اسپیس ایکس از استارشیپ ماه‌نشین به واقعیت بپیوندد (که با توجه به چالش‌های اخیر این شرکت با ناسا کمی مورد تردید قرار گرفته است)، فضانوردان فضای زیادی برای حرکت خواهند داشت. دو تصویر منتشرشده نشان می‌دهد که این موشک واقعاً چقدر عظیم است؛ به طوری که محل استقرار چهار فضانورد، فقط قسمت بسیار کوچکی از فضای داخلی استارشیپ را اشغال کرده است.

استارشیپ تقریباً ۹ متر قطر دارد؛ بدین معنی که فضانوردان هنگام انتقال از کپسول اوراین به استارشیپ در مدار ماه، فضای بسیار زیادی برای حرکت خواهند داشت. در یکی از تصاویر، یک فضانورد به نوک گنبدی‌شکل فضاپیما نگاه می‌کند؛ فضایی غول‌آسا که تقریباً هیچ چیز در آن وجود ندارد. این خلأ پرسشی نگران‌کننده مطرح می‌کند: اگر کسی در شرایط بی‌وزنی در وسط آن گیر کند، چه اتفاقی می‌افتد؟

اسپیس ایکس در صفحه به‌روزرسانی‌شده‌ی درباره مأموریت ماه در وب‌سایت خود، می‌گوید: «استارشیپ می‌تواند افراد بیشتر و محموله‌های بسیار بزرگ‌تری نسبت به ماژول آپولو که در آخرین سفر انسان‌ها به ماه استفاده شد، حمل کند.» این شرکت همچنین با افتخار می‌گوید: «فقط یکی از هوابندهای دوگانه‌ی استارشیپ بیش از دو برابر حجم داخلی کل ماه‌نشین آپولو، فضا دارد.»

بااین‌حال، هنوز مشخص نیست که آیا نسخه‌ی ماه‌نشین استارشیپ برای مأموریت آرتمیس ۳ آماده خواهد شد یا خیر. اسپیس ایکس در مسیر ساخت این موشک فوق‌سنگین با موانع جدی مواجه بوده است. در یازدهمین پرواز آزمایشی در ماه گذشته، استارشیپ موفق به پرتاب و فرود آرام در اقیانوس هند شد؛ اما اسپیس ایکس هنوز نشان نداده که می‌تواند استارشیپ را به سلامت روی زمین فرود بیاورد.

اسپیس ایکس همچنین باید قابلیت سوخت‌گیری در مدار را پیش از آرتمیس ۳ آزمایش کند. استارشیپ ماه‌نشین دست‌کم به ۱۰ مرتبه پرتاب استارشیپ سوخت‌رسان نیاز دارد تا سوخت کافی برای رسیدن به ماه را به‌دست آورد.

به عبارت دیگر، در حالی که تصاویر منتشرشده، تجربه‌ای لوکس و راحت از سفر به ماه و ارتقایی عظیم را درمقایسه با شرایط تنگ و محدود ماه‌نشین‌های عصر آپولو نشان می‌دهند، اسپیس ایکس هنوز مسیری طولانی در پیش دارد تا بتواند بخشی از مأموریت تاریخی ناسا در پایان دهه‌ی جاری باشد.

ناسا در تلاش است تا هرچه زودتر به ماه بازگردد. شان دافی، مدیر موقت ناسا به‌تازگی اعلام کرد که این آژانس ممکن است به جای اسپیس ایکس، شرکت بلو اورجین جف بیزوس، یکی از رقبای بزرگ ایلان ماسک را برای مأموریت آرتمیس ۳ انتخاب کند. دافی با اشاره به اینکه اسپیس ایکس از برنامه عقب است، به فاکس نیوز گفت: «ما شاهد یک رقابت فضایی میان شرکت‌های آمریکایی خواهیم بود تا ببینیم چه کسی واقعاً می‌تواند اول ما را به ماه بازگرداند».