یک سال با مک مینی M4؛ بررسی عمیق مینی‌کامپیوتر دوست‌داشتنی اپل

یک‌سال پیش، جعبه‌ی کوچکی روی میز تحریریه‌ قرار گرفت که قرار بود بازتعریف استانداردهای کامپیوتر رومیزی جمع‌وجور باشد. آن روزها، مدل پایه‌ی مک مینی M4 با قیمتی نزدیک به ۵۰ میلیون تومان، گزینه‌ای وسوسه‌انگیز به‌نظر می‌رسید؛ به‌طوری که حتی در بررسی ویدیویی، فراتر از مک‌بوک و آیفون و آیپد، لقب «باارزش‌ترین محصول اپل» را بدان نسبت دادم.

امروز، پس‌از یک‌سال زندگی با این جعبه‌ی دوست‌داشتنی کوچک و درحالی‌که قیمت مدل پایه‌اش به ۶۵ میلیون تومان رسیده و نسل جدیدش در آستانه‌ی رونمایی است؛ آیا مک مینی M4 ارزش خرید دارد؟ آیا می‌تواند پاسخ‌گوی نیازتان باشد؟ با من همراه باشید تا تجربه‌ی طولانی‌مدتم از کار با مینی‌کامپیوتر اپل را با شما به‌اشتراک بگذارم.

اپل در سال ۲۰۲۴ و پس از یک دهه تکرار، قالب طراحی آشنا و نسبتا بزرگِ مک مینی را شکست؛ بالأخره با دستگاهی روبه‌رو شدیم که می‌توانست بهینگی حیرت‌انگیز تراشه‌های سری M را به رخ بکشد. کوپرتینونشین‌ها می‌گویند مک‌مینی M4 «کوچک به‌نظر می‌رسد و بزرگ زندگی می‌کند»؛ چراکه ابعاد آن یک‌بیستم پی‌سی‌های پرفروش بازار و عملکردش تا ۶برابر سریع‌تر از آن‌هاست.

نسخه‌ی قبلی مک‌مینی با ابعاد نسبتاً بزرگ ۲۰×۲۰سانتی‌متر حالا جای خود را به دستگاهی فوق‌فشرده داده که در دل مکعبی کوچک با سطح مقطع ۱۲٫۷×۱۲٫۷سانتی‌متر و ارتفاع ۵سانتی‌متری جا گرفته؛ بنابراین مک‌مینی M4 حتی از مک‌استودیو با ابعاد ۱۹٫۷×۱۹٫۷×۹٫۵سانتی‌متر هم کوچک‌تر است؛ آن‌قدر جمع‌وجور که گویی دو اندروید باکس را روی هم گذاشته‌اند!

ارتفاع مک مینی M4 نسبت به اندازه‌‌ی ۳٫۶سانتی‌متری نسل قبلی کمی بیشتر است؛ اما به‌لطف همین افزایش ۴۰درصدی ارتفاع دستگاه، مهندسان اپل سیستم خنک‌کننده‌ی کارآمدتر، بلندگوهای داخلی باکیفیت‌تر و منبع تغذیه‌ی قدرتمندتری را در دل دستگاه جای داده‌اند. بدنه‌ی مک‌مینی به‌جز سینی پلاستیکی زیرین دستگاه، ساختاری یکپارچه و باکیفیت از آلومینیوم دارد و مطابق انتظارمان از اپل، دقت مهندسی و فرایند ساخت را فریاد می‌زند!

مک مینی در مدل پایه با تراشه‌ی M4 تنها ۶۷۰ گرم و در مدل M4 Pro حدود ۷۳۰ گرم وزن دارد. این مهندسی شگفت‌انگیز، کاربر را وسوسه می‌کند تا لپ‌تاپ خود را کنار بگذارد و با ترکیب مک مینی با یک نمایشگر قابل‌حمل، مجموعه‌ای قدرتمند و در عین‌حال منعطف برای خود بسازد؛ ایده‌ای که با بررسی عملکرد دستگاه، منطقی‌تر هم به‌نظر می‌رسد.

یکی از بزرگ‌ترین و کاربردی‌ترین بهبودها در طراحی مک‌مینی M4، افزوده‌شدن چند درگاه به نمای جلویی دستگاه است؛ جایی‌که دو پورت USB-C با پهنای باند ۱۰ گیگابیت‌بر‌ثانیه و جک ۳٫۵ میلی‌متری هدفون، اتصال سریع فلش مموری، هارد اکسترنال یا هدفون را بسیار آسان‌تر کرده‌اند؛ البته در نمای پشتی، مجموعه‌ی کامل‌تری از درگاه‌ها برای کاربران حرفه‌ای‌تر وجود دارد:

• ۳درگاه تاندربولت ۴ با پشتیبانی از DisplayPort 1.4 و پهنای باند ۴۰ گیگابیت‌برثانیه در مدل M4؛
• ۳درگاه تاندربولت ۵ با پشتیبانی از DisplayPort 2.1 و پهنای باند ۱۲۰ گیگابیت‌برثانیه در مدل M4 Pro؛
• درگاه خروجی HDMI 2.1؛
• درگاه شبکه (LAN) یک گیگابیتی که با پرداخت ۱۰۰دلار اضافی به پهنای باند ۱۰ گیگابیت‌برثانیه ارتقا می‌یابد؛
• ورودی کابل برق.

این مجموعه، توانایی اتصال هم‌زمان به دو نمایشگر 6K با نرخ نوسازی ۶۰ هرتز از طریق تاندربولت به علاوه یک نمایشگر 4K با نرخ ۶۰ هرتز از طریق HDMI را حتی در مدل پایه فراهم می‌آورد؛ قابلیتی که فراتر از نیاز اکثر کاربران است و انعطاف‌پذیری فوق‌العاده‌ای برای چیدمان‌های چندمانیتوری فراهم می‌کند.

پشتیبانی مک‌مینی ۲۰۲۴ از مانیتور بسته به تراشه‌ی دستگاه متفاوت است؛ در مدل پایه با تراشه‌ی M4 می‌توان هم‌زمان سه مانیتور شامل دو مانیتور 6K@60Hz و یک مانیتور 5K@60Hz از طریق درگاه‌های تاندربولت یا دو مانیتور 6K@60Hz از طریق درگاه‌های تاندربولت و یک مانیتور 4K@60Hz از طریق درگاه HDMI به مک مینی M4 متصل کرد. کاربران مک مینی M4 Pro می‌توانند هم‌زمان سه مانیتور 6K@60Hz را از طریق تاندربولت و HDMI به دستگاه متصل کنند.

محمدامین صدقی

بهترین مانیتور اکسترنال برای مک [دی ۱۴۰۳]

مطالعه '7

چنانچه فقط می‌خواهید یک مانیتور به مک مینی متصل کنید، در هر دو مدل M4 و M4 Pro، مینی‌پی‌سی اپل می‌تواند مانیتور 8K@60Hz یا 4K@240Hz را پشتیبانی کند؛ فقط هنگام خرید مانیتور دقت کنید که تراکم پیکسلی آن نزدیک به ۱۱۰ پیکسل‌براینچی یا ۲۲۰ پیکسل‌براینچ (رتینا) باشد؛ در غیر این‌صورت بار مضاعفی برای رندر و اسکِیل‌کردن تصویر روی دوش GPU تراشه خواهد بود.

طراحی مک‌مینی ۲۰۲۴ خالی از ایراد نیست؛ اپل در تصمیمی عجیب و بحث‌برانگیز، دکمه‌ی پاور را به زیر دستگاه، گوشه‌ی عقب سمت چپ منتقل کرده است؛ بنابراین برای روشن‌کردنش باید آن را کمی بلند کنید. همین تغییر ساده، بحث‌های زیادی را در فضای آنلاین برانگیخت؛ برخی می‌گویند چون هرگز دستگاه را خاموش نمی‌کنند و تنها از حالت Sleep با مصرف انرژی ناچیز استفاده می‌کنند، این موضوع برایشان اهمیتی ندارد؛ اما برای کسانی که عادت دارند سیستم خود را روزانه خاموش کنند، جای‌گیری عجیب دکمه‌ی پاور نوعی مزاحمت ارگونومیک محسوب می‌شود؛ حتی برخی کاربران خلاق، با پرینتر سه‌بعدی پایه‌هایی ساخته‌اند تا دکمه در دسترس‌تر باشد.

اسپیکرهای داخلی مک‌مینی ۲۰۲۴ که معمولاً در چنین سیستم‌های کوچکی نادیده گرفته می‌شوند، پیشرفت محسوسی داشته‌اند. صدا واضح، بلند و با بیسی دل‌نشین است؛ کاملاً مناسب برای تماشای ویدیو یا گوش‌دادن به موسیقی در یک اتاق کوچک و به‌مراتب بهتر از نسل‌های پیشین؛ اما انتظار نداشته باشید که مک‌مینی با چنین جثه‌ی کوچکی، نقش یک ساندبار قدرتمند را نیز برای‌تان بازی کند!

اپل برای نمایش قدرت مک‌مینی M4، می‌گوید کاربران می‌توانند به ۶برابرِ عملکرد کامپیوترهای مشابه در دستگاهی با یک‌بیستمِ ابعاد آن‌ها دست یابند؛ کوپرتینونشین‌ها در این مقایسه، سیستم نه‌چندان جدیدی با پردازنده‌ی Core i7 نسل ۱۳ یا ۱۴ و گرافیک یکپارچه‌ی بسیار ضعیف Intel UHD Graphics 770 را به‌عنوان معیار انتخاب کرده‌اند؛ اما باز هم از شایستگی‌های تراشه‌ی M4 کم نمی‌شود.

مک مینی ۲۰۲۴ در زمان عرضه‌اش سریع‌ترین هسته‌ی پردازشی دنیا را داشت؛ اما با معرفی مک‌بوک پرو M5 و تراشه‌ی اسنپدراگون X2 Elite Extreme، تراشه‌ی M4 به جایگاه سوم سریع‌ترین هسته‌های CPU دنیا سقوط کرده؛ جایگاهی که باز هم شگفت‌انگیز است؛ به‌ویژه اگر توان مصرفی اندکی تراشه برای دستیابی به چنین عملکردی را در نظر بگیریم. راجع‌به M5 در مقاله‌ی دیگری بیشتر صحبت خواهیم کرد.

در آزمون‌های تک‌هسته‌ای، M4 نه‌تنها حدود ۲۵ درصد از M3 سریع‌تر است؛ بلکه با اقتدار، پردازنده‌ی دسکتاپ قدرتمندی چون Core Ultra 9 285K اینتل را با اختلاف ۱۵درصدی و تراشه‌ی Snapdragon X Elite کوالکام را با ۴۵ درصد برتری پشت سر می‌گذارد. توجه داشته باشید که M4 با توان مصرفی ناچیز ۵٫۲ وات به چنین نتایج شگفت‌انگیزی دست می‌یابد؛ درحالی‌که پردازنده‌‌های اینتل و کوالکام در پردازش تک‌هسته‌ای به‌ترتیب حدود ۲۶ و ۱۵ وات مصرف می‌کنند.

مزیت بزرگ اپل در این است که عملکرد تک‌هسته‌ای را در تمام تراشه‌های یک نسل؛ به‌عنوان مثال از M4 تا M4 Max یکسان نگه می‌دارد. از آنجا که اکثر کارهای روزمره و حتی بسیاری از فرآیندهای برنامه‌نویسی بر یک هسته تکیه دارند، مدل‌های پایه‌ی مک نیز روان‌ترین تجربه‌ی ممکن را در کاربری‌های روزمره و بخشی از کاربری‌های حرفه‌ای ارائه می‌دهند؛ برتری عددی تراشه‌های اپل در دنیای واقعی نیز به‌خوبی نمود پیدا می‌کند.

در بنچمارک Speedometer که پاسخگویی در وب‌گردی را می‌سنجد، M4 حدود ۳۰ درصد از M3 و ۸۰ درصد از Snapdragon X Elite سریع‌تر عمل می‌کند؛ این سرعت و روانی در باز کردن تب‌ها، اسکرول کردن و کار با اپلیکیشن‌های تحت وب کاملاً محسوس است.

قدرت خام و بهینه‌ی M4، مک‌مینی را به گزینه‌ای بی‌رقیب برای برنامه‌نویسان و مهندسان بدل می‌کند، به‌خصوص وقتی آن را با رقیب هم‌خانواده‌اش، مک‌بوک ایر M4، مقایسه کنیم؛ شاید بگویید با کمی هزینه‌ی بیشتر، مک‌بوک ایر را می‌خریم که نمایشگر داخلی دارد؛ اما باید توجه داشت که آن دستگاه حدود ۳۵ میلیون تومان گران‌تر است؛ درحالی‌که سیستم خنک‌کننده‌ی فعال (فن) ندارد و پورت‌های بسیار محدودتری دارد که خرید هاب را اجتناب‌ناپذیر می‌کند.

فقدان خنک‌کننده‌ی فعال باعث می‌شود مک‌بوک ایر در پردازش‌های سنگین و طولانی‌مدت؛ مانند کامپایل‌کردن کدهای حجیم یا رندر گرفتن دچار افت عملکرد شود؛ مشکلی که مک‌مینی به‌لطف فن داخلی خود، هرگز با آن مواجه نیست؛ به‌عنوان مثال در آزمون نیم‌ساعتی CineBench 2024، پردازنده‌ی مرکزی در مک‌مینی M4 به‌صورت میانگین ۲۱ وات مصرفی می‌کند؛ درحالی‌که این عدد برای مک‌بوک ایر به‌سختی از مرز ۱۰ وات فراتر می‌رود.

فن مک‌مینی در حالت عادی با سرعت حدودی ۱۰۰۰ دور‌بردقیقه و کاملا بی‌صدا می‌چرخد؛ حتی زیر بار پردازشی سنگین، صدای آن به سختی به گوش می‌رسد و تنها در تست‌های استرس شدید صدایش را می‌شنوید که همچنان از بسیاری از لپ‌تاپ‌ها ساکت‌تر است؛ چراکه حتی در این شرایط نیز سرعت چرخش فن همچنان زیر ۲۰۰۰ دوربردقیقه باقی می‌ماند.

فرکانس کاری هسته‌های پرقدرت M4 در مک‌مینی حین انجام پردازش‌های چندهسته‌ای سنگین برای لحظاتی به ۴۲۰۰ مگاهرتز می‌رسد؛ اما بلافاصله در محدوده‌ی ۳۹۰۰ مگاهرتز پایدار می‌شود؛ از سوی دیگر دمای داغ‌ترین هسته‌ی CPU نیز چند لحظه به ۱۰۴ درجه‌ی سلسیوس می‌رسد؛ اما در ادامه در همسایگی ۱۰۰ درجه‌ی سلسیوس نوسان می‌کند.

پایداری عملکرد فوق‌العاده‌ی مک‌مینی M4، آن را از ابزاری روزمره به ورک‌استیشن قابل اعتمادی برای تولید محتوا و برنامه‌نویسی تبدیل می‌کند؛ البته به‌شرطی که انتظارات معقولی از کامپیوترتان داشته باشید؛ در ادامه راجع‌به عملکرد مک‌مینی M4 در کاربری‌های حرفه‌ای بیشتر صحبت می‌کنیم.

تراشه‌ی M4 محاسبه‌ی فراکتال‌های مندلبرو با استفاده از یک پایتون را در ۳۶ ثانیه به‌پایان رساند؛ درحالی‌که M3 به ۴۴ ثانیه، M3 Pro به ۳۲ ثانیه و Snapdragon X Elite به ۳۸ ثانیه (در ترمینال ویندوز) زمان نیاز داشتند. جالب آنکه اگر همین تست روی WSL (زیرسیستم ویندوز برای لینوکس) اجرا شود، X Elite با اختلاف ۶ثانیه‌ای از M4 پیشی می‌گیرد که اهمیت بهینه‌سازی نرم‌افزاری را نشان می‌دهد.

در نرم‌افزار MATLAB که کاربرانی همچون مهندسان مکانیک و برق استفاده می‌کنند، تراشه‌ی M4 با ثبت زمان ۱۰۸ ثانیه برای ۱۰۰ بار تکرار بنچمارک داخلی MATLAB، اختلاف فاحشی با مدت‌زمان ۱۹۵ ثانیه‌ای M3 Pro و ۳۵۰ ثانیه‌ای Snapdragon X Elite ایجاد کرد؛ البته توجه داشته باشید که دلیل عملکرد بسیار ضعیف تراشه‌ی کوالکام در این تست به‌فقدان نسخه‌ی بومی MATLAB برای نسخه‌ی آرم ویندوز بازمی‌گردد.

قدرت M4 تنها به برنامه‌نویسی محدود نمی‌شود؛ در فتوشاپ، عملکرد M4 حدود ۵۵درصد سریع‌تر از M3 و تقریباً هم‌سطح M3 Pro است و کار با لایه‌های متعدد را به تجربه‌ای لذت‌بخش تبدیل می‌کند. عکاسان نیز از سرعت بالای آن در Adobe Lightroom لذت خواهند برد؛ در یک تست واقعی، وارد کردن و ساختن پیش‌نمایش 1:1 برای ۲۰۰ فایل RAW با حجم ۱۲ تا ۱۵ مگابایت راحت و بدون تأخیر انجام شد؛ بنابراین دستگاه برای ویرایش‌های سبک تا متوسط، عملکرد معقولی دارد؛ اما برای پروژه‌های عکاسی بسیار حجیم، شاید به رم یا حافظه‌ی سریع‌تری نیاز داشته باشید.

در حوزه‌ی تدوین ویدیو، M4 جهشی بزرگ نسبت به M3 محسوب می‌شود و تا ۴۵ درصد سریع‌تر عمل می‌کند. تدوین ویدیوهای 1080p و حتی 4K با عمق رنگ ۸ یا ۱۰ بیت تا زمانی‌که افکت‌های گرافیکی سنگین اعمال نشود، نرم و روان صورت می‌گیرد؛ اما باید واقع‌بین بود؛ مک‌مینی جایگزین سیستمی با پردازنده‌ی Core Ultra 9 285K و گرافیک RTX 4090 نیست؛ هنگام اِعمال افکت Gaussian Blur در پریمیر پرو، جایی‌که گرافیک به‌شدت درگیر می‌شود، مک‌مینی M4 با نرخ ۶ تا ۸ فریم‌بر‌ثانیه رندر می‌گرفت؛ درحالی‌که سیستم قدرتمند انویدیا همین کار را با نرخ ۴۵ فریم‌بر‌ثانیه انجام می‌داد.

مک‌مینی M4 برای کسی که کار مدل‌سازی انجام می‌دهد، گزینه‌ی چندان مناسبی نیست. اگر کاربری شما نرم‌افزارهایی مانند Revit است، اصولاً نباید به سراغ اکوسیستم مک بیایید. در نرم‌افزارهایی مانند Blender و موارد مشابه نیز که برای اکوسیستم مک نیز منتشر شده‌اند، مک‌مینی M4 تنها برای کارهای سبک و کم‌تر پیچیده پاسخگو خواهد بود.

در کار با نرم‌افزارهای چاپ سه‌بعدی مانند Creality، مدل‌های سنگین که پیش‌تر M1 را دچار اختلال و افت فریم شدید می‌کردند، در M4 به‌روانی قابل ویرایش و آماده‌سازی بودند. این توانایی‌ها نشان می‌دهد که مک مینی M4 در پاره‌ای از کاربری‌ها می‌تواند چیزی فراتر از یک مینی‌پی‌سی جمع‌وجور باشد.

بیایید صریح باشیم؛ مک‌مینی M4 دستگاه گیمینگ نیست. گرافیک M4 تا ۲۰ درصد بهتر از M3 عمل می‌کند و در برخی بنچمارک‌ها از اغلب گرافیک‌های یکپارچه‌ی اینتل و AMD عملکرد بهتری دارد؛ اما توان پردازشی آن در بهترین حالت با گرافیک قدیمی و میان‌رده‌‌ای مانند GTX 1660 Super برابری می‌کند.

بازی‌های بهینه‌شده برای مک مانند Resident Evil Village با تنظیمات بالا به روانی روی مک مینی M4 اجرا می‌شوند. در تست بازی Rise of the Tomb Raider با تنظیمات متوسط و رزولوشن 1080p، به نرخ ۶۰ تا ۷۵ فریم‌بر‌ثانیه دست یافتیم که بسیار بهتر از خروجی ۲۷ فریم‌برثانیه‌ای Snapdragon X Elite یا ۴۵ تا ۶۰ فریم‌بر‌ثانیه‌ای M3 بود.

اجرای بازی سنگینی چون Cyberpunk 2077 از طریق ابزارهای شبیه‌سازی مانند Crossover با نرخ ۳۰ فریم‌بر‌ثانیه ممکن است، که خود یک دستاورد فنی محسوب می‌شود؛ اما توجه کنید که اکوسیستم بازی در macOS همچنان محدود است و اگر بازی در صدر اولویت‌هایتان قرار دارد، یک کنسول بازی یا یک کامپیوتر ویندوزی انتخاب منطقی‌تری خواهد بود.

با انتشار نسخه‌ی رسمی ویندوز مبتنی‌بر آرم، اجرای سیستم‌عامل مایکروسافت روی مک از طریق ماشین‌های مجازی مانند Parallels آسان‌تر از همیشه شده است؛ قابلیتی که اجرای نرم‌افزارهای تخصصی ویندوز مانند SolidWorks برای کاربران مک ممکن می‌کند. بی‌شک نباید انتظار عملکردی بی‌نقص و روان داشت؛ اما برای مدل‌سازی‌های ساده و ویرایش‌های کوچک، برایتان کارراه‌انداز خواهد بود. فقدان Boot Camp که امکان بوت دوگانه‌ی واقعی را فراهم می‌کرد، همچنان یک نقطه‌ی ضعف برای کاربرانی به‌حساب می‌آید که به اجرای بومی ویندوز نیاز دارند.

پس از یک‌سال استفاده‌ی مداوم، مک مینی M4 نه‌تنها انتظارات اولیه را برآورده کرد، بلکه فراتر از آن ظاهر شد. این دستگاه ابزار همه‌فن‌حریفی نیست؛ اما در کارهایی که برای آن ساخته شده، رقیبی ندارد؛ بیایید ببینیم مک‌مینی M4 برای چه کسانی مناسب است:

• برنامه‌نویسان: گزینه‌ی ایده‌آل؛ عملکرد تک‌هسته‌ای فوق‌العاده، اجرای سریع کدها، سیستم خنک‌کننده‌ی فعال برای کامپایل‌های طولانی و قیمت مناسب مک‌مینی M4، آن را به انتخابی عالی بدل می‌کند، مگر اینکه به حجم رم بسیار بالایی برای کار با مدل‌های زبانی بزرگ نیاز داشته باشید.
• طراحان گرافیک و عکاسان: برای کار با فتوشاپ، ایلاستریتور و لایت‌روم در حجم کاری متوسط، کاملاً پاسخگو و سریع است.
• تدوینگران ویدیو: برای پروژه‌های 1080p و 1440p و 4K نیمه‌حرفه‌ای عالی است؛ اما اگر با افکت‌های سنگین، ویدیوهای 8K یا پروژه‌های بسیار پیچیده سر و کار دارید، باید سراغ مک‌‌هایی با تراشه‌ی M4 Pro و M4 Max یا سیستم دسکتاپ قدرتمندتر بروید.
• کاربران روزمره: فراتر از نیاز؛ برای وب‌گردی، تماشای فیلم، کارهای اداری و مدیریت فایل، این دستگاه تجربه‌ای بی‌نهایت سریع و روان را برای سال‌های آینده تضمین می‌کند.
• مدل‌سازان سه‌بعدی و گیمرها: گزینه‌ی مناسبی نیست؛ برای این دو گروه، اکوسیستم ویندوز و سخت‌افزارهای تخصصی انویدیا همچنان انتخاب برتر است

تنها نقطه‌‌ضعف بزرگ مک‌مینی M4، سیاست قیمت‌گذاری ظالمانه‌ی اپل برای ارتقا است. ارتقا از ۲۵۶ گیگابایت به ۵۱۲ گیگابایت، ۲۰۰ دلار هزینه دارد؛ مبلغی که با آن می‌توان SSD اکسترنال بسیار سریع و با ظرفیت بالاتر تهیه کرد. همین موضوع برای رم نیز صدق می‌کند. فقدان قابلیت ارتقا پس‌از خرید؛ هرچند که ماژول SSD را حداقل روی کاغذ، می‌توان ارتقا داد، بزرگ‌ترین ایراد مک‌مینی به‌حساب می‌آید؛ در حال‌حاضر برای خرید مک‌مینی M4 با ۲۴ گیگابایت رم و ۵۱۲ گیگابایت SSD با بیش‌از ۴۰ میلیون تومان مبلغ بیشتری بپردازید.

اکنون که مک‌بوک پرو M5 معرفی شده و در آینده‌ی نزدیک شاهد رونمایی مک‌مینی M5 خواهیم بود، این سوال مطرح می‌شود که آیا خرید مک مینی M4 همچنان منطقی است؟ بله؛ مک‌مینی M4 به چنان نقطه‌ی مطلوبی از توازن میان قیمت، عملکرد و طراحی دست یافته که حتی با ورود نسل جدید، تا مدت‌ها به‌عنوان یکی‌از ارزشمندترین کامپیوترهای رومیزی بازار باقی خواهد ماند.

شما چه دیدگاهی درباره‌ی مک‌مینی M4 دارید؟ آیا کاربری‌تان به‌گونه‌ای است که پاسخگوی نیازهایتان باشد؟