بررسی ناتینگ فون ۳؛ ناتینگ به خودش هم خیانت کرد!

«اولین پرچمدار تمام‌عیار ما.» این جمله‌ی کارل پی، مدیرعامل ناتینگ، فقط یک شعار تبلیغاتی نیست؛ یک اعلان جنگ به رقبای بزرگ بازار است؛ او که همواره با اعتمادبه‌نفس از تصمیمات جسورانه‌ی شرکتش دفاع می‌کند، اکنون ادعایی را مطرح کرده که ناتینگ‌فون ۳ را در مرکز توجه قرار می‌دهد؛ اما آیا صرفا با یک بازی تبلیغاتی روبه‌رو هستیم یا ناتینگ واقعاً محصولی در حد و اندازه‌ی این ادعای بزرگ ساخته؟ در بررسی ناتینگ‌فون ۳ به دنبال یافتن پاسخی برای همین پرسش هستیم.

قضاوت درباره‌ی ناتینگ هیچ‌وقت آسان نبوده، چون آن‌ها استاد برهم زدن بازی هستند؛ حتی اگر به قیمت زیر پا گذاشتن قوانین خودش تمام شود. بزرگ‌ترین گواه این مدعا؟ کنار گذاشتن رابط گلیف، همان امضای درخشانی که هویت بصری ناتینگ را ساخته بود؛ تصمیمی به‌ظاهر غیرمنطقی که نشان می‌دهد فون ۳ نیامده است تا راه مدل‌های قبلی را ادامه دهد؛ بلکه آمده تا مسیر جدیدی برای خود و شاید برای کل بازار باز کند.

برای رسیدن به قضاوتی منصفانه بیایید از هیاهوی طراحی فراتر برویم و تمام بخش‌های گوشی را با دقت بررسی کنیم؛ چون تنها در این صورت می‌توان فهمید که آیا گوشی جدید ناتینگ واقعاً توانایی اثبات ادعای بزرگ خود را در دنیای واقعی دارد یا خیر.

پیش‌از رونمایی رسمی ناتینگ فون ۳، تمام طرح‌های مفهومی منتشرشده از گوشی یک وجه اشتراک داشتند: تلاش برای ایجاد تقارن و بازآفرینی نوارهای LED در چیدمانی جدید؛ اما ناتینگ نشان داد به همان دلیلی که قرار نیست شبیه دیگران باشد، قرار هم نیست تا ابد شبیه خود باقی بماند. شاید بزرگ‌ترین ریسک ناتینگ در طراحی فون ۳، کنار گذاشتن همان هویتی باشد که خودش آن را خلق کرده بود.

اولین و جنجالی‌ترین تغییر، خداحافظی با نوارهای گلیف و جایگزینی آن با Glyph Matrix است؛ نمایشگری کوچک و دایره‌ای متشکل از ۴۸۹ میکرو LED که هنگام دریافت نوتیفیکیشن و تماس می‌توانند جلوه‌های نوری جذاب ایجاد کنند؛ البته قابلیت‌های سرگرم‌کننده‌ی بیشتری نیز دارد که در بخش نرم‌افزار در مورد آن‌ها صحبت خواهم کرد.

با تمام جذابیتی که گلیف جدید دارد، این آشفتگی بصری در چیدمان دوربین‌ها به‌ویژه دوربین تله‌فوتو است که در نگاه اول، تمام توجه را به خود جلب می‌کند. لنزهای واید و اولتراواید نیز در امان نمانده‌اند و باوجود اینکه در نگاه اول هم‌راستا به‌نظر می‌رسند، با کمی دقت مشخص می‌شود که با اختلافی جزئی یکی از آن‌ها کمی بالاتر از دیگری قرار گرفته است. برخلاف تمام مدل‌های پیشین، دیگر از جزیره‌ای برای دوربین‌ها خبری نیست و آن‌ها بدون قاعده پشت گوشی چیده شده‌اند.

زبان طراحی نامتعارف ناتینگ مستقیماً عادت‌های بصری ما را نشانه می‌گیرد؛ چراکه ذهن ما به الگوهای تکراری در طراحی گوشی‌ها عادت کرده است و هرچیزی خارج از چارچوب، از دید ما غریب و ناآشنا به نظر می‌رسد. این طراحی با الگوهای ذهنی آشنای ما همخوانی ندارد و به‌نظر می‌رسد بیشتر مختص افرادی باشد که از یکنواختی خسته شده‌اند و به‌دنبال هویتی کاملاً متمایز هستند.

در میان آشفته‌بازاری که پشت ناتینگ‌فون ۳ دیده می‌شود، یک دکمه‌ی لمسی خازنی برای کنترل گلیف با بازخورد لرزشی خوشایند و یک مربع قرمز رنگ موسوم‌به Video recording Ligh وجود دارد. این عنصر همان‌طور که از نامش به‌نظر می‌رسد، هنگام ضبط ویدیو یا صدا چشمک می‌زند و به‌ شما و احتمالا سوژه‌ی انسانی مدنظرتان اطمینان می‌دهد که ضبط در حال انجام است.

ناتینگ مطابق با فلسفه‌ی همیشگی‌اش، توجه ویژه‌ای به استفاده از مواد بازیافتی دارد. این رویکرد در فون ۳ نیز ادامه یافته و شرکت ادعا می‌کند در تمام قطعات از مواد بازیافتی بهره می‌برد و در ساخت فریم دستگاه نیز به‌طور کامل از آلومینیوم ۱۰۰ درصد بازیافتی استفاده می‌کند.

پنل پشتی با پوشش مقاوم گوریلا گلس ویکتوس محافظت می‌شود و مهم‌تر از آن، فون ۳ برای نخستین‌بار گواهی IP68 را دراختیار دارد؛ البته این بهبودها در کنار استفاده از باتری حجیم‌تر، بدون هزینه نبوده‌اند و وزن دستگاه با افزایش ۱۷ گرمی به ۲۱۸ گرم رسیده که سنگینی آن در دست کاملاً احساس می‌شود.

برخلاف پنل پشتی، ناتینگ برای کنترل هزینه‌ها از گوریلا گلس 7i برای محافظت از نمایشگر استفاده می‌کند؛ پوششی که عمدتاً در گوشی‌های میان‌رده به کار می‌رود و مقاومت کمتری نسبت به گوریلا گلس ویکتوس دارد. چنین رویکردی نشان می‌دهد فون ۳ با تمام ادعاهایش، در برخی زمینه‌ها آگاهانه عقب‌نشینی کرده است.

رویکرد ناتینگ برای کاهش هزینه‌ها در نمایشگر کاملاً مشخص است: تمرکز تمام‌قد بر کیفیت بصری، به قیمتِ استفاده از پوشش گوریلا گلس 7i و صرف‌نظر کردن از فناوری بهینه‌ی LTPO؛ درواقع پنل توانایی کاهش نرخ نوسازی به سطوح بسیار پایین (مانند ۱ هرتز) برای نمایش محتوای ثابت را ندارد و تنها بین ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ هرتز جابه‌جا می‌شود. بدون در نظر گرفتن این موارد، با یکی از باکیفیت‌ترین پنل‌ها را از نظر وضوح، دقت رنگ و روشنایی در سطح بهترین‌های بازار روبه‌رو هستیم.

نمایشگر ۶٫۶۷ اینچی OLED با رزولوشن ۱۲۶۰ × ۲۸۰۰ پیکسل، حدود ۸۵٫۵ درصد از نمای جلویی گوشی را پوشش می‌دهد و درمقایسه‌با پوشش ۸۷٫۲ درصدی نسل گذشته، حاشیه‌های قطورتری دارد؛ اما تفاوت به‌قدری نیست که تجربه‌ی کاربری را تحت تاثیر قرار دهد. پنل، پوشش گسترده‌ای از فضاهای رنگی sRGB و DCI-P3 در اختیار می‌گذارد و با خطای رنگی حدوداً ۲٫۷ در هردو فضای رنگی، به میراث نسل‌های قبلی در ارائه‌ی رنگ‌های زنده و دقیق، وفادار می‌ماند؛ البته که فون ۲ خطای کمتری داشت و پوشش گسترده‌تری از فضای رنگی sRGB ارائه می‌داد.

در زمینه‌ی روشنایی نیز شرایط مطلوبی برقرار است. در ارزیابی‌های ما، روشنایی خودکار از ادعای ۱۶۰۰ نیتی ناتینگ نیز فراتر رفت و توانستیم به عدد ۱۷۹۰ نیت دست پیدا کنیم. این میزان از روشنایی خوانایی نمایشگر را حتی زیر نور مستقیم خورشید تضمین می‌کند؛ اما ادعای ۴۵۰۰ نیتی بریتانیایی‌ها برای دستیابی به حداکثر روشنایی در محتوای HDR، ادعای بسیار بزرگ و بحث‌برانگیزی است. وقتی شرکت‌هایی تقریباً نوظهور همچون ناتینگ چنین ادعایی می‌کنند، از پیش می‌دانیم که یا چنین ادعایی صحت چندانی ندارد یا اگر هم دارد دست‌یابی به آن دشوار خواهد بود.

 در هر صورت، از آنجاکه حتی آفتاب شدید اواسط مرداد هم برای رسیدن به روشنایی ۴۵۰۰ نیتی کافی نبود، با کمک تجهیزات نورپردازی‌ استودیو و با مشقت زیاد توانستیم به عدد قابل‌ملاحظه‌ی ۳۴۲۰ نیت دست یابیم؛ بنابراین، دست‌یابی به چنین سطحی از روشنایی را در حالت عادی و استفاده از نورهای طبیعی تقریباً غیرممکن می‌دانم.

میزان روشنایی نمایشگر ناتینگ فون ۳ در تاریک‌ترین حالت به ۲٫۵ نیت می‌رسد؛ عددی که حدود ۱ نیت کمتر از نسل قبل است و در عمل به‌معنای امکان کاهش نور تا سطحی بسیار ملایم‌تر برای استفاده در محیط‌های تاریک و شب‌هنگام خواهد بود. از آن سو، ناتینگ برای کنترل روشنایی از فناوری PWM با فرکانس ۹۶۰ هرتز بهره می‌برد. با چنین نرخ بالایی، لرزش یا سوسو زدن تصویر در روشنایی‌های پایین به‌حداقل می‌رسد و فشار کمتری به چشم وارد می‌شود.

فون ۳ به اسپیکرهای استریو مجهز است و در تجربه‌ی ما، حجم صدا برای پخش موسیقی در فضایی با ابعاد متوسط کاملاً کافی به‌نظر می‌رسد. بازتولید فرکانس‌های میانی، به‌ویژه صدای خواننده، وضوح مناسبی دارد و بیس نیز در سطحی رضایت‌بخش عمل می‌کند؛ اما در حجم صدای بالا مقداری اعوجاج شنیده می‌شود و در قطعات چالشی‌تر با لایه‌های صوتی متعدد، جداسازی صدا در سطح متوسط باقی می‌ماند. در مجموع، عملکرد اسپیکر Nothing Phone 3 را برای کاربری‌های عمومی رضایت‌بخش ارزیابی می‌کنیم.

برای بسیاری از افراد، جذابیت اصلی گوشی‌های ناتینگ نه در طراحی خاص، بلکه در تجربه‌ی نرم‌افزاری آن نهفته است؛ کاربری روان، ساده، بی‌شیله‌پیله‌ و نزدیک به اندروید خالص. شاید این نظر کمی سلیقه‌ای باشد؛ اما فکر می‌کنم نقطه‌قوت رابط‌کاربری در ناتینگ‌فون‌ها به‌قدری کلیدی است که اگر گوشی از پوسته‌ی دیگری مانند HyperOS شیائومی استفاده می‌کرد، احتمالاً هرگز در فهرست خرید بسیاری از افراد قرار نمی‌گرفت؛ البته مادامی‌که امکان انتخاب بین لانچر سیاه و سفید ناتینگ و نسخه‌ی نزدیک به اندروید خالص فراهم باشد.

فون ۳ از رابط‌کاربری Nothing OS 3.5 بر پایه‌ی اندروید ۱۵ استفاده می‌کند و مثل همیشه امکانات شخصی‌سازی بسیاری فراهم است. از تغییر اندازه و جایگاه آیکون‌های پنل تنظیمات سریع و استفاده از رنگ‌های مینیمال گرفته تا ساخت والپیپرهای متنوع با هوش مصنوعی و دسترسی به ویجت‌های مختلف که در بررسی ناتینگ فون 3a پرو به‌تفصیل در موردشان صحبت کردم؛ بنابراین، اجازه بدهید از این موارد عبور کنیم و مستقیم سراغ قابلیت‌های گلیف برویم.

رابط جدید گلیف علاوه‌بر نمایش جلوه‌های نوری و الگوهای لرزشی تصادفی هنگام تماس و دریافت نوتیفیکیشن، قابلیت‌های سرگرم‌کننده را نیز در خود جای داده است؛ برای مثال، بازی «بطری‌بازی» برای دورهمی‌های دوستانه طراحی شده، «سنگ، کاغذ، قیچی» به‌شکلی بازیگوشانه همراه شما در لحظات تنهایی می‌شود و بازی نوستالژیک Magic 8 Ball به سؤالاتتان به‌صورت گرافیکی با انیمیشن‌های جذاب پاسخ‌های غیرمنتظره و بامزه می‌دهد.

در تنظیمات گوشی، بخشی به‌نام Glyph Toy وجود دارد که از طریق آن می‌توانید موارد موردنظرتان را به‌ترتیب اولویت بچینید و پس از آن با هربار فشردن دکمه‌ی خازنی پشت گوشی، یکی از بازی‌ها یا موارد دیگر مثل کرنومتر، ساعت دیجیتالی، نمایش وضعیت باتری و نمایش ساعت با الهام از ساعت خورشیدی به‌ترتیب نمایش داده خواهند شد. با چندثانیه نگه‌داشتن دکمه نیز بازی فعال می‌شود و شروع‌ به‌کار می‌کند.

گذشته از سرگرمی‌ها و قابلیت‌هایی که گلیف جدید ارائه می‌کند، بخش Essential Space یا فضای ضروری نیز پخته‌تر و کاربردی‌تر از قبل شده است؛ به‌لطف به‌روزسانی‌های اخیر، یکی از چالش‌های بزرگ آن، یعنی اشتراک‌گذاری محتواهای درون این فضا و متن‌های تولیدشده با هوش مصنوعی مرتفع شده و می‌توانید تصاویر و صداهای ضبط‌شده را با فرمت‌های PDF، تصویر، صدا و Markdown برای مخاطب‌هایتان ارسال کنید.

یکی از قابلیت‌های اصلی Essential Space، تشخیص و استخراج تاریخ‌های مهم از عکس‌ها یا یادداشت‌های شما و یادآوری به‌موقع آن‌ها بود. اکنون به‌لطف ادغام با Google Calendar، می‌توانید رویدادهای ذخیره‌شده را در گوگل کلندر نیز مشاهده کنید تا کنترل کامل‌تری بر برنامه‌هایتان داشته باشید. از حالا به بعد، این فضا علاوه‌بر تبدیل صدای ضبط‌شده یا سخنرانی به متن، خلاصه‌ای از آن را نیز با امکان ویرایش ارائه می‌دهد؛ بدین ترتیب، اگر هوش مصنوعی وظیفه یا رویدادی را به‌اشتباه برنامه‌ریزی کند، می‌توان جزئیات آن را به‌راحتی و به‌صورت دستی تغییر داد.

با تمام پیشرفت‌های مثبت، فضای ضروری ناتینگ همچنان مثل یک جزیره‌ی جداافتاده باقی مانده؛ اینکه نمی‌توان از طریق دستگاه‌های دیگر مانند لپ‌تاپ یا تبلت به محتویات آن دسترسی داشت، محدودیتی بزرگی است که پتانسیل بالای آن را کاهش می‌دهد.

ناتینگ در زمینه‌ی پشتیبانی نرم‌افزاری نیز گام بزرگی برداشته است؛ اکنون به‌جای تعهد ۳ ساله برای به‌روزرسانی سیستم‌عامل و ۴ ساله برای نرم‌افزار در نسل گذشته، کاربران از ۵ سال آپدیت سیستم‌عامل و ۶ سال به‌روزرسانی امنیتی بهره‌مند خواهند شد.

وقتی از یک گوشی هوشمند با صفت «پرچمدار تمام‌عیار» یاد می‌شود، ناخودآگاه انتظاری از اوج قدرت در ذهن مخاطب ایجاد می‌شود؛ اما به‌نظر می‌رسد که استراتژی ناتینگ مسیر دیگری را دنبال می‌کند: تمرکز بر توازن میان اجزا مانند طراحی، نرم‌افزار و تجربه‌ی کاربری، به‌جای رقابت بر سر قدرت خام پردازشی. چنین رویکردی در مدل‌های پیشین ناتینگ نیز مشهود بود و حالا با فون ۳ ادامه می‌یابد.

تراشه‌ی Snapdragon 8s Gen 4 یک‌پله پایین‌تر از اسنپدراگون ۸ الیت قرار می‌گیرد و می‌توان آن را «پرچمدار اقتصادی» کوالکام دانست. این اختلاف سطح، در تجربه‌ی روزمره‌ی شما تقریباً هیچ تأثیری ندارد و حتی در اجرای بازی‌های سنگین نیز به‌سختی متوجه آن خواهید شد. بااین‌حال، تفاوت اصلی زمانی آشکار می‌شود که دو تراشه را در شرایط سخت و پردازش‌های گرافیکی بسیار طولانی‌مدت به چالش بکشیم؛ در این سناریوها، Snapdragon 8 Elite برتری واضح خود را نشان می‌دهد.

نتایج بنچمارک‌ها نشان می‌دهند که قدرت پردازشی CPU فون ۳ نسبت به نسل گذشته در آزمون تک‌هسته‌ای با رشد شگفت‌انگیز ۱۱۵ درصدی همراه است و این رشد دوبرابری در کنار بهبود ۸۳ درصدی پردازنده در تجربه‌ی وب‌گردی، در کاربری‌های روزمره به‌وضوح حس می‌شود. پیشرفت در پردازش‌های گرافیکی حتی چشمگیرتر است؛ جایی که با جهشی تقریباً سه‌برابری، فون ۳ از محدوده‌ی یک میان‌رده‌ی توانمند، مستقیماً به عرصه‌ی رقابت سنگین گرافیکی راه می‌یابد و عملاً فون ۲ را به‌حاشیه می‌راند.

نتایج به‌دست‌آمده، ناتینگ‌فون ۳ را حداقل روی کاغذ در سطح بهترین‌های بازار و پرچمدارهای سال گذشته همچون گلکسی اس ۲۴ اولترا قرار می‌دهند؛ اما این تنها بخشی از داستان است و باید دید که رفتار واقعی دستگاه زیر فشار مداوم و سنگین چگونه است و چنین توان خیره‌کننده‌ای تا چه حد پایداری دارد. برای درک رفتار واقعی فون ۳ و دید کامل‌تر نسبت به عملکرد گوشی باید از بنچمارک‌های لحظه‌ای فراتر رفته و به‌سراغ آزمون پایداری عملکرد برویم.

همان‌طور که نمودار عملکرد در گذر زمان نشان می‌دهد، دقایق اولیه‌ی آزمون، گوشی همان عملکرد قدرتمندی را دارد که بنچمارک‌ها وعده‌اش را می‌دهند و تجربه‌ای نزدیک به پرچمداران ارائه می‌دهد؛ اما دستگاه پس‌از شروعی قدرتمند در دقایق ابتدایی، دچار افت عملکرد ناگهانی می‌شود و در محدوده‌ی امتیاز بسیار پایین‌تری به‌ثبات می‌رسد. مسئله‌ای که نشان می‌دهد سیستم خنک‌کننده برای تحمل اوج پتانسیل تراشه ساخته نشده است و گوشی برای حفظ ایمنی حرارتی، نزدیک به ۳۵ درصد از عملکردش را قربانی می‌کند.

نتایج تست استرس نشان می‌دهد که سیستم مدیریت حرارتی، چندین بار تلاش می‌کند تا قدرت از دست‌رفته را بازیابی کند؛ تلاشی که بیشتر نشان‌دهنده‌ی کشمکشی دائمی میان قدرت تراشه و محدودیت‌های سیستم خنک‌کننده است. برای کاربر نهایی، چنین رفتاری به‌معنای تجربه‌ای بسیار سریع و روان در استفاده‌های روزمره خواهد بود؛ اما در فعالیت‌های سنگین و مداوم مثل بازی یا رندر، باید انتظار داشت که پس‌از چند دقیقه، با حدود یک‌سوم کاهش توان نسبت به قدرت اولیه‌ی دستگاه کار کند.

افت عملکرد دستگاه یک مکانیزم حفاظتی کاملاً طبیعی است؛ زمانی که تراشه داغ می‌شود، گوشی برای جلوگیری از آسیب، به‌صورت هوشمندانه قدرت خود را کاهش می‌دهد. در آزمون عملی ما با بازی سنگین Genshin Impact، فون 3 عملکردی کاملاً روان و بدون لگ محسوس را به‌نمایش گذاشت. این موضوع نشان می‌دهد که کفِ عملکرد دستگاه حتی پس‌از افت حرارتی نیز به اندازه‌ای بالا است که از پس اجرای یکی از پرتقاضاترین بازی‌های موبایل برآید.

ناتینگ، گوشی پرچم‌دارش را در دو نسخه‌ی ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایتی به‌ترتیب با رم‌های ۱۲ و ۱۶ گیگابایت از نوع UFS 4.0 عرضه کرده است. ما نسخه‌ی ۵۱۲ گیگابایتی گوشی را در اختیار داشتیم و با نگاهی به جدول بنچمارک‌ها متوجه خواهید شد که سرعت آن در مقایسه با نسل گذشته به‌طرز چشمگیری بهبود یافته است.

بالاخره ناتینگ فون ۳ نیز به جمع گوشی‌هایی با ظرفیت باتری بیش‌از ۵۰۰۰‌‌ میلی‌آمپرساعت پیوست. فون ۳ در دو نسخه‌ی مختلف، یکی برای بازارهای جهانی و دیگری برای بازار هند تولید شده که به‌ترتیب از باتری‌هایی با ظرفیت ۵۱۵۰ و ۵۵۰۰ میلی‌آمپرساعت بهره می‌برند. همچنین امسال از شارژ سریع ۶۵ وات به‌جای ۴۵ وات استفاده می‌کند و به شارژ معکوس سیمی با توان ۷٫۵ وات نیز مجهز شده است. قابلیت‌هایی همچون شارژ معکوس بی‌سیم با توان ۵ وات و شارژ بی‌سیم ۱۵ واتی بدون تغییر نسبت به نسل قبل باقی مانده‌اند.

نسخه‌ای که ما برای بررسی داشتیم، نسخه‌ی عرضه‌شده برای بازارهای جهانی بود و با شبیه‌سازی کاربری‌های روزمره بااستفاده‌از آزمون PCMark، توانستیم به شارژدهی ۱۷ ساعت و ۴۷ دقیقه دست یابیم که پیشرفتی نزدیک به ۲ ساعت و ۴۹ دقیقه را نسبت به نسل گذشته تجربه می‌کند. در مورد شارژدهی گوشی هنگام پخش ویدیو فون ۳ انتظارات را برآورده نمی‌کند و با ثبت شارژدهی ۲۳ ساعت، ضعیف‌تر از نسل قبل ظاهر می‌شود.

چیدمان نامتعارف و ساختارشکن دوربین‌های ناتینگ‌فون ۳، ناخودآگاه این سوال را ایجاد می‌کند که آیا عملکرد مجموعه‌ی دوربین‌ها نیز به اندازه‌ی ظاهرشان عجیب و غریب است یا ناتینگ سرانجام توانسته دوربین واقعاً در حد و اندازه‌ی پرچمداران ارائه دهد؟

روی کاغذ، فون ۳ به‌لطف مجموعه‌ای از ارتقاهای سخت‌افزاری، توانمندترین دوربین را در تاریخ ناتینگ ارائه می‌دهد؛ اما کلیدی‌ترین تغییر، بدون شک اضافه‌شدن دوربین تله‌فوتو برای نخستین‌بار است؛ حرکتی که فون ۳ را از محدوده‌ی دوربین‌های دوگانه‌ی «واید و اولتراواید» که در بسیاری از گوشی‌های غیرپرچمدار می‌بینیم، فراتر می‌برد و آن را به ابزاری بسیار کارآمدتر برای عکاسی تبدیل می‌کند.

ناتینگ ادعا می‌کند که تجربه‌ی عکاسی ناتینگ فون ۳ در سطح پرچمداران قرار می‌گیرد و دلیل اصلی این ادعا، بهره‌مندی از پردازنده‌ی سیگنال تصویر (ISP) هم‌رده با اسنپدراگون ۸ الیت است. ISP جدید، به‌گفته‌ی ناتینگ، پردازش‌های پیچیده‌ای مانند تفکیک آنی، کاهش نویز پیشرفته، روان‌سازی حرکت در ویدیوها و ثبت تصاویر HDR با گستره‌ی دینامیکی وسیع‌تر را ممکن می‌کند.

تا اینجا به‌مشخصات و تغییرات دوربین فون ۳ پرداختیم؛ اما آیا این پتانسیل در عمل نیز خود را نشان می‌دهد؟ برای یافتن پاسخ، در ادامه تصاویر آن را با گلکسی اس ۲۵ اولترا مقایسه می‌کنیم؛ البته توجه داشته باشید که عکس‌های تله‌فوتو با دوربین تله‌فوتو ۳برابری پرچمدار سامسونگ مقایسه شده‌اند.

در دوربین اصلی، رقابت نزدیکی وجود دارد؛ اما پرچمدار سامسونگ به‌لطف پردازش تصویر پیشرفته‌تر، موفق به‌ثبت جزئیات بیشتری می‌شود و عملکرد HDR آن نیز به‌شکل محسوسی بهتر است. در نهایت، هردو گوشی عملکرد خوبی دارند؛ اما برتری جزئی در جزئیات و گستره‌ی دینامیکی، پرچمدار سامسونگ را در جایگاه بالاتری قرار می‌دهد.

در عکاسی اولتراواید، تفاوت اصلی گوشی‌ها در پردازش رنگ و گستره‌ی دینامیکی است. ناتینگ فون ۳ در زمینه‌ی نمایش رنگ‌ها رویکردی واقع‌گرایانه‌تر را در پیش می‌گیرد و درمقابل، گلکسی اس ۲۵ اولترا رنگ‌ها را زنده‌تر و اشباع‌شده‌تر به‌نمایش می‌گذارد که شاید برای اشتراک‌گذاری در شبکه‌های اجتماعی جذاب‌تر باشد.

درحالی که فون ۳ در برخی سناریوهای خاص می‌تواند جزئیات بیشتری را ثبت کند، گلکسی اس ۲۵ اولترا در زمینه‌ی گستره‌ی دینامیکی برتری کامل دارد. همچنین، پردازش تصویر ناتینگ گاهی در نمایش رنگ‌های بسیار اشباع‌شده یا تند اغراق می‌کند و آن‌ها را شارپ‌تر از واقعیت نشان می‌دهد.

نکته‌ی مهم اینکه دوربین اولتراواید فون ۳ هنگام عکاسی در منابع نوری شدید، در کنترل بازتاب‌های داخلی ضعف نشان می‌دهد؛ مسئله‌ای که به‌صورت هاله‌ها و خطوط نوری ناخواسته در تصاویر ظاهر می‌شود.

شاید برای شما هم عجیب باشد؛ اما ناتینگ‌فون ۳ در زمینه‌ی دوربین تله‌فوتو نه‌تنها با گلکسی اس ۲۵ اولترا رقابت می‌کند، بلکه در برخی جنبه‌ها از آن پیشی می‌گیرد. دوربین تله‌فوتوی ناتینگ در بزرگ‌نمایی ۳ برابری، جزئیات بالاتری را ثبت می‌کند و تصاویری واضح و شفاف ارائه می‌دهد.

پردازش رنگ در دوربین تله‌فوتو نیز از همان الگوی دوربین اولتراواید پیروی می‌کند و به سمت شارپ‌تر کردن و اشباع‌سازی رنگ‌های تند گرایش دارد.

دوربین سلفی فون ۳ در شرایط نوری مساعد، عملکردی کاملاً قابل اعتمادی دارد؛ تصاویر ثبت‌شده از جزئیات فراوانی برخوردارند و رنگ پوست نیز کاملاً طبیعی و نزدیک به واقعیت پردازش می‌شود.

در شرایط نوری دشوار، هر دو گوشی عملکرد نزدیکی دارند. ناتینگ در زمینه‌ی فوکوس روی سوژه‌ها و کنترل نویز بهتر عمل می‌کند و رنگ‌های طبیعی‌تری ارائه می‌دهد؛ درحالی‌ که سامسونگ همچنان به ثبت رنگ‌های گرم‌تر تمایل دارد.

ناتینگ فون ۳، نه‌تنها روی کاغذ بلکه در واقعیت نیز بهترین دوربین تاریخ ناتینگ‌فون‌ها را در دل دارد و عملکردی در حد و اندازه‌ی پرچمداران ارائه می‌دهد؛ با همه‌ی این‌ها، عملکرد HDR آن به‌خوبیِ بهترین‌های بازار نیست، لنزها در برابر نور شدید مستعد ایجاد فلر هستند و پردازش تصویر نیز گاهی در نمایش رنگ‌ها اغراق می‌کند.

ناتینگ به‌لطف گلیف توانسته در بخش دوربین نیز امضای متفاوتش را به‌نمایش بگذارد. این قابلیت خلاقانه به‌شما اجازه می‌دهد تا از گلیف ماتریکس به‌عنوان یک منظره‌یاب کوچک برای ثبت سلفی با دوربین اصلی استفاده کنید؛ بدین‌ترتیب دو خروجی متفاوت و همزمان دریافت می‌کنید: یک سلفی باکیفیت و نسخه‌ای پیکسلی و سیاه و سفید از همان عکس.

نسخه‌ی دوم و پیکسلی سلفی‌ها به‌دلیل وضوح بسیار پایین، تقریباً بی‌استفاده به‌نظر می‌رسد؛ اما در واقع یک خروجی کاملاً هدفمند است که به‌طور خاص برای ویجت‌های مینیمال Nothing‌OS طراحی شده تا صفحه‌ی اصلی را به‌شکلی منحصربه‌فرد شخصی‌سازی کنید.

ناتینگ‌فون ۳ بدون شک جسورانه‌ترین و بحث‌برانگیزترین طراحی را در تاریخ نه‌چندان طولانی ناتینگ دارد. ظاهر نامتقارن و ساختارشکن آن بسیاری را به این باور رسانده که این طراحی، بیش از آنکه هوشمندانه باشد، تلاشی عامدانه برای متفاوت‌بودن به هر قیمتی است؛ اما اگر بتوانید از ظاهر نامتعارفش عبور کنید، با بهترین و کامل‌ترین محصولی روبه‌رو می‌شوید که ناتینگ تا به امروز ساخته است.

ناتینگ فون ۳ را نمی‌توان پرچمدار تمام‌عیار به‌حساب آورد. در بهترین حالت، شبه‌پرچمداری است که فلسفه‌‌اش را بر پایه‌ی عقب‌نشینی‌های آگاهانه بنا کرده: قدرت انفجاری پردازنده با سیستم خنک‌کننده‌ای متوسط مهار می‌شود، پنل نمایشگر عالی آن با شیشه‌ی محافظ میان‌رده پوشانده شده و از فناوری بهینه‌ی LTPO نیز خبری نیست. این‌ها انتخاب‌هایی هستند که هوش مصنوعی دستگاه نیز نمی‌تواند آن‌ها را جبران کند.

استراترژی ناتینگ، ارزش خرید گوشی را کاملاً به قیمت آن وابسته می‌کند. در بازار جهانی، جایی که فون ۳ با قیمت حدود ۸۰۰ دلار عرضه می‌شود، عقب‌نشینی‌ها، مصالحه‌هایی هوشمندانه و قابل‌قبول هستند و دستگاه را به انتخابی عالی تبدیل می‌کنند؛ اما در بازار ایران، برچسب قیمتی سرسام‌آور حدوداً ۱۰۰ میلیون تومانی، تمام معادله را برهم می‌زند. در این بازه‌ی قیمتی، دیگر بحث بر سر فلسفه و طراحی نیست، بلکه رقابت با پرچمداران تمام‌عیاری مانند گلکسی اس ۲۵ اولترا است؛ دستگاه‌هایی که هیچ‌کدام از مصالحه‌های ناتینگ را ندارند.

ناتینگ‌فون ۳ محصولی تحسین‌برانگیز است؛ اما نه با این برچسب قیمتی؛ شما چه دیدگاهی درباره‌ی پرچم‌دار ناتینگ و طراحی منحصربه‌فرد و ساختارشکنش دارید؟