بررسی گلکسی زد فلیپ ۷؛ بلوغ یک نوستالژی گران‌قیمت

آن صدای «تقِ» دلنشین بازوبسته‌ کردن گوشی‌های تاشوی قدیمی و لذت انجام همین حرکت ساده را به‌خاطر دارید؟ سامسونگ با سری گلکسی فلیپ، دقیقا روی همین حس نوستالژیک دست گذاشت و آن را به دنیای گوشی‌های هوشمند آورد؛ اما راستش را بخواهید، چند سالی بود که کره‌ای‌ها در زمین ساخته‌ی خودشان، در برابر رقبای جسورتری چون موتورولا با تاشدنی‌هایی مجهز‌به نمایشگرهای بیرونی بزرگ و کارآمد، به تماشاچی تبدیل شده بودند.

بگذریم که به جز خوره‌های تکنولوژی و افراد خاص‌پسند، کمتر کسی حاضر بود برای گوشی تاشو با سخت‌افزاری ضعیف‌تر، به‌اندازه‌ی یک گوشی استاندارد لوکس، هزینه کند.

حالا به‌نظر می‌رسد که دوران «جاماندگی بی‌خیال» سامسونگ به سر آمده؛ گلکسی زد فلیپ ۷ فراتر از یک به‌روزرسانی ساده، جوابی دندان‌شکن به تمام منتقدان است؛ سامسونگ با تاشدنی جدید خود نه‌تنها به بازی برگشته، بلکه می‌خواهد تاج‌وتختش را هم پس بگیرد.

برگ برنده‌ی اصلی کره‌ای‌ها در این نبرد، نمایشگر بیرونی ۴٫۱ اینچی است که تقریباً تمام جلوی گوشی را پوشانده و نسل‌های قبلی را به گجت‌های عهد بوق تبدیل کرده! اما آیا این تغییرات بنیادین طراحی و نمایشگر بالاخره همان فرمول برنده‌ای است که می‌تواند گوشی‌های تاشو را از یک گجت خاص و پردردسر به انتخاب اول بسیاری از ما تبدیل کند یا سامسونگ برای شکستن طلسم تاشدنی‌هایش هنوز به تغییرات بیشتری نیاز دارد؟

به‌عنوان فردی که شاهد روند تکامل فلیپ از نسل چهارم بوده‌ام، باید بگویم که گلکسی زد فلیپ ۷ حالا شبیه یک دوست قدیمی شده که بسیار کامل‌تر، پخته‌تر و خوش‌استایل‌تر شده است.

اولین چیزی که از به دست گرفتن زد فلیپ ۷ غافلگیرتان می‌کند، ابعاد جدید گوشی است؛ فلیپ ۷ در حالت باز با ضخامت تنها ۶٫۵ میلی‌متر، به شکل محسوسی از نسل قبل باریک‌تر شده؛ این هنر مهندسی وقتی برجسته‌تر می‌شود که گوشی را می‌بندید؛ ضخامت دستگاه به ۱۳٫۷ میلی‌متر کاهش پیدا کرده و حالا بسیار راحت‌تر در جیب جا می‌شود.

البته فلیپ جدید کمی قد کشیده و اندکی پهن‌تر شده تا نمایشگرهای بزرگ‌تری را در خود جای دهد. به‌موجب همین تغییرات، گوشی با وزن ۱۸۸ گرم، فقط یک گرم سنگین‌تر از شده که اتفاقا خبر خوبی است؛ چون دیگر حس اسباب‌بازی توخالی را ندارد و به‌لطف فریم «آلومینیوم آرمور»، پنل پشتی از جنس گوریلا گلس ویکتوس ۲، گواهی مقاومت IP48 و لولای جدید محکم‌تر و روان‌تر، حس یک دستگاه لوکس و جان‌سخت به شما می‌دهد.

بااین‌حال، همه‌چیز بی‌نقص نیست؛ لبه‌های تخت و فلزی، هرچند شیک هستند؛ اما در استفاده‌های طولانی احتمالا کف دستتان را اذیت کنند. باز کردن گوشی با یک دست هم هنوز یک رؤیاست و بیشتر حس باز کردن یک آینه‌ی جیبی گران‌قیمت را دارید تا گوشی. فرورفتگی وسط نمایشگر هم اگرچه از قبل کم‌عمق‌تر شده؛ اما همچنان به چشم می‌آید و موقع لمس نمایشگر، حس ناخوشایندی ایجاد می‌کند. درضمن، روی فرورفتگی تنها در عرض یک روز گردوغبار زیادی می‌نشیند تا بیش‌ازپیش متوجه حضورش شوید.

به‌طور دقیق، اسپیکرهای استریوی گلکسی زد فلیپ ۷ عملکردی متوسط و قابل‌پیش‌بینی دارند. حجم صدا برای یک اتاق آرام کافی است و بازه‌ی میانی برای پوشش صداهای اصلی، تمیز و شفاف پخش می‌شود؛ باز‌ه‌ی بالایی هم به‌اندازه‌ی کافی درخشان به گوش می‌رسد؛ اما پوشش بیس ضعیف (هرچند کمی بهتر از زد فولد ۷) و کنترل بسیار ضعیف‌تر روی دیستورشن، لذت گوش‌دادن به بسیاری از ژانرهای موسیقی را از بین می‌برد.

درکل، طراحی زد فلیپ ۷ با نمایشگر بیرونی تمام‌صفحه و بدون حاشیه، تقریبا به بلوغ کامل رسیده تا سامسونگ بتواند تمرکزش را به نرم‌افزار و تجربه‌ی کاربری معطوف کند؛ هرچند ممکن است رنگ‌بندی گوشی کمی بی‌روح به‌نظر برسد و زد فلیپ را به هر گوشی گلکسی دیگری که از وسط تا شده، تبدیل کند؛ به‌ویژه وقتی آن را درکنار رنگ‌های بازیگوشانه و پرزرق‌وبرق ریزر 50 اولترا موتورولا قرار می‌دهیم.

اگر بریدگی آزاردهنده‌‌ی دوربین‌ها در نمایشگر بیرونی زد فلیپ ۶ شما را هم آزرده‌خاطر کرده بود، حالا سامسونگ با حذف این بریدگی و تمام‌صفحه‌کردن نمایشگر بیرونی، زد فلیپ ۷ را دوست‌داشتنی‌تر از همیشه کرده است. پس از دو نسل متوالی، به‌محض بستن فلیپ جدید با نمایشگری ۴٫۱ اینچی و بلوغ‌یافته روبه‌رو هستیم که حالا می‌توان با اطمینان گفت که درست مانند ریزرهای موتورولا، یکدست و هیجان‌انگیز به‌نظر می‌رسد.

افزایش روشنایی و نرخ نوسازی نمایشگر بیرونی، خبر مسرت‌بخش دیگری است که در کنار حذف طراحی پوشه‌مانند و یکدست شدن نمایشگر، لذت استفاده از گوشی در حالت بسته را دلپذیرتر از همیشه می‌کند. این نمایشگر ۱۰۴۸ × ۹۴۸ پیکسلی به پنل OLED با نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز مجهز شده و روشنایی آن طبق ادعای سامسونگ با میزان روشنایی نمایشگر اصلی برابری می‌کند. نمایشگر بیرونی تاشدنی سامسونگ با پوشش گوریلا گلس ویکتوس محافظت می‌شود.

نمایشگر اصلی به‌جز افزایش جزئی در اندازه و نسبت نمایشگر به بدنه، تغییر چشمگیری در آستین ندارد. نمایشگر اصلی زد فلیپ ۷ اکنون از پنل ۶٫۹ اینچی LTPO OLED با وضوح ۲۵۲۰ × ۱۰۸۰ پیکسل و نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز از نوع تطبیقی استفاده می‌کند؛ اما همچون گذشته، امکان کنترل دقیق نرخ نوسازی وجود ندارد و تنها دو گزینه‌ی Adaptive و Standard در دسترس قرار دارند. باتوجه به تغییرات اعمال‌شده روی نمایشگر بیرونی گوشی، نرخ نوسازی نمایشگر بیرونی نیز مشابه همین رفتار را دارد. نمایشگر اصلی زد فلیپ ۷ توانایی نمایش محتوای HDR بر پایه‌ی استاندارد +HDR10 را نیز دارد؛ اما همچنان از استاندارد دالبی‌ویژن خبری نیست.

یکی از معضلات همیشگی در طراحی گوشی‌های تاشدنی، تاخوردگی وسط نمایشگر بوده است؛ پیش از عرضه‌ی رسمی گوشی شایعات زیادی در این باره می‌شنیدیم که شدت چین‌خوردگی نمایشگر بهتر از قبل شده؛ با بررسی‌هایی که در زومیت انجام دادیم و مقایسه‌ی گوشی با نسل گذشته، می‌توان گفت که این چین‌خوردگی تاحدی کاهش یافته و کمتر از گذشته جلب توجه می‌کند؛ اما همچنان وقتی در حال کار با گوشی هستید، لغزش ملایمی را احساس خواهید کرد.

سامسونگ می‌گوید نمایشگرهای بیرونی و اصلی تاشدنی سامسونگ اکنون از نظر روشنایی در شرایط مشابهی قرار دارند. در تست‌های ما، روشنایی نمایشگر اصلی هنگام پخش محتوای HDR توانست از عدد اعلامی سامسونگ نیز فراتر برود و به عدد ۲۸۳۰ نیت برسد. نمایشگر بیرونی نیز در همین شرایط عدد ۲۵۳۱ نیت را ثبت کرد که در محدوده‌ی روشنایی اعلام‌شده از جانب سامسونگ قرار دارد.

روشنایی نمایشگر اصلی زد فولد ۷ در حالت دستی و خودکار، حین نمایش محتوای SDR (شرایط عادی)، به‌ترتیب ۹۴۲ و ۱۹۰۳ نیت بود که اعداد شگفت‌انگیزی نیستند؛ اما خوانایی معقولی را زیر نور آفتاب به‌ارمغان می‌آورند؛ البته باید یادآور شد که از پوشش ضدانعکاس گلکسی اس۲۵ اولترا در تاشدنی سامسونگ خبری نیست.

در زمینه‌ی پوشش فضاهای رنگی نمایشگرهای زد فلیپ ۷ به‌خصوص نمایشگر بیرونی نیز بهبودهای محسوسی دیده می‌شود. این دو نمایشگر حالا پوشش‌ کامل‌تری از فضاهای رنگی sRGB و DCI P3 دارند و میزان خطای نمایشگرها در نمایش رنگ‌ها به‌ویژه در فضای sRGB نیز به‌مراتب بهتر شده است.

گلکسی زد فلیپ ۷ به‌لطف طراحی تاشو، قابلیت‌های خلاقانه‌ای برای عکاسی در اختیارمان می‌گذارد. فیلم‌برداری از راه دور بدون نیاز به سه‌پایه یا ثبت عکس‌های سلفی با دوربین اصلی و از دریچه‌ی Flex Window به‌خودی خود قابلیت‌های هیجان‌انگیزی هستند که فقط در مدل‌های فلیپ سامسونگ یا ریزر موتورولا می‌توان لذت استفاده از آن را تجربه کرد؛ اما آیا همین قابلیت‌ها برای توجیه رویکرد سامسونگ در به‌روزرسانی دوسال یک‌بار سخت‌افزار دوربین کافی هستند؟

سری فلیپ از زمان عرضه‌ی اولین گوشی، آرایش دوربین یکسانی داشته‌اند و امسال نیز همان ترکیب واید و اولتراواید همیشگی با ویژگی‌های شبیه به نسل پیشین را می‌بینیم؛ سامسونگ به‌نوعی ثابت کرد که برای اعمال تغییرات در سخت‌افزار دوربین‌ این سری، از الگوی خاصی پیروی می‌کند یا حداقل به دوسال زمان نیاز دارد؛ برای مثال، دوربین زد فلیپ ۵ هیچ پیشرفت محسوسی نداشت. زد فلیپ ۶ با جایگزینی ماژول ۱۲ مگاپیکسل نسل قبلی با حسگر ۵۰ مگاپیکسل معرفی شد و حالا جدیدترین تاشوی کره‌ای‌ها بدون به‌روزرسانی سخت‌افزاری خاصی در بخش دوربین عرضه شده است.

برای اینکه دید کامل‌تری نسبت به مجموعه‌ی دوربین زد فلیپ ۷ داشته باشیم، در ادامه نمونه‌عکس‌های آن را با نسل گذشته‌ بررسی می‌کنیم. پیش از بررسی نمونه‌عکس‌ها، اجازه بدهید نگاهی کلی به سخت‌افزار دوربین تاشدنی جدید سامسونگ داشته باشیم.

تاریخچه‌ی سری فلیپ نشان می‌دهد که این گوشی‌ها در هیچ برهه‌ای از زمان، در زمینه‌ی دوربین بهترین نبوده‌اند و همواره در بهترین حالت عملکردی متوسط ارائه داده‌اند. همین روند در زد فلیپ ۷ نیز ادامه دارد.

عملکرد دوربین اصلی هر دو نسل شباهت بسیاری با یکدیگر دارد؛ بااین‌حال تفاوت‌های ظریفی هم دیده می‌شود؛ به‌عنوان مثال، زد فلیپ ۷ توانایی بیشتری در ایجاد تعادل میان نواحی تیره و روشن دارد و نقاط دورتر درون عکس، کمتر از فلیپ ۶ حالت آبرنگی به‌خود می‌گیرند. در عکس‌های فلیپ ۶ نیز رنگ‌ها اندکی گرم‌تر ثبت می‌شوند که ممکن است برای برخی کاربران خوشایند‌تر باشد.

مواردی که گفتیم درمورد دوربین اولتراواید نیز صدق می‌کنند؛ زد فلیپ ۶ با ثبت رنگ‌هایی گرم‌تر، حس خوشایندتری به عکس‌ها می‌بخشد و زد فلیپ ۷ سعی دارد که از نظر کنتراست و گستره‌ی دینامیکی عملکرد بهتری از خود به‌نمایش بگذارد.

در شرایط نوری محدود و درصورت فعال‌بودن حالت Night Mode، عملکرد هر دو دوربین واید و اولتراواید را می‌توان متوسط ارزیابی کرد. بااین‌حال، دوربین واید درمقایسه با اولتراواید، کنترل بهتری روی جزئیات دارد و خروجی قابل‌قبول‌تری ارائه می‌دهد. مشکلاتی مانند نشت نور از منابع روشن و ثبت نواحی تاریک‌تر به‌صورت سیاهی مطلق نیز نشان‌دهنده‌ی ضعف دوربین در مدیریت کنتراست و گستره دینامیکی هستند.

در عکس‌های سلفی نیز تفاوت گوشی‌ها در بازتولید رنگ‌ها به‌وضوح مشهود است؛ صرف‌نظر از این، هردو از نظر بیرون کشیدن جزییات از دل تصویر در شرایط مشابهی قرار دارند و تفاوت محسوسی دیده نمی‌شود.

به‌لطف بزرگ‌تر شدن نمایشگر بیرونی زد فلیپ ۷، تجربه‌ی ثبت عکس‌ سلفی با دوربین اصلی لذت‌بخش‌تر از همیشه شده است و Flex Window عملاً نیاز به استفاده از دوربین سلفی را در بسیاری از سناریوها از بین می‌برد. نکته‌ی جالب اینکه دوربین اصلی هنگام ثبت عکس‌های سلفی خروجی گرم‌تر و زنده‌تری نسبت به دوربین سلفی ارائه می‌دهد.

مجموعه‌ی دوربین گلکسی زد فلیپ ۷ عملکرد رضایت‌بخشی دارد؛ با‌این‌حال، درمقایسه با نسل‌ گذشته، پیشرفت چشمگیری در آن دیده نمی‌شود و تفاوت‌ها اگر هم وجود داشته باشند، بسیار جزئی هستند. با توجه به روند کند به‌روزرسانی دوربین در سری زد فلیپ، این گوشی همچنان فاصله‌ی قابل توجهی با پرچم‌داران بازار دارد.

زد فلیپ ۷ اولین گوشی خانواده‌ی گلکسی زد فلیپ‌ با تراشه‌ی اختصاصی سامسونگ است؛ پیش‌تر به‌دلیل بازدهی نامطلوب فرایند ۳نانومتری سامسونگ، تولید انبوه اگزینوس ۲۵۰۰ به تعویق افتاده بود؛ به‌طوری‌که کره‌ای‌ها به‌ناچار، گلکسی S25 را در همه‌ی مناطق با اسنپدراگون ۸ الیت عرضه کنند. حال، سامسونگ برای جبران ناکامی قبلی، فلیپ‌ ۷ را در تمامی مناطق با تراشه‌ی جنجالی اگزینوس به‌فروش می‌رساند.

تراشه‌ی پرچم‌دار سامسونگ با فناوری ساخت ۳نانومتری GAA تولید می‌شود؛ فرایند پیشرفته‌ی کره‌ای‌ها با کاهش مصرف انرژی، بازده کلی تراشه را بالا می‌برد. Exynos 2500 از ۱۰ هسته‌ی جدید به‌عنوان CPU استفاده می‌کند که در چهار کلاستر با چینش ۲+۵+۲+۱ قرار گرفته‌اند و نسبت به گذشته دو تا سه درصد در فرکانس بوست بالاتری کار می‌کنند.

واحد گرافیک Xclipse 950 اکنون با واحد‌های WGP و RB بیشتر نه‌تنها قدرت خام گرافیکی بیشتری را فراهم می‌کند، بلکه در مدیریت بارهای پردازشی سنگین، پایداری بهتری دارد؛ اما توان بالقوه‌ی تراشه تنها در صورتی به‌خوبی قابل بهره‌برداری است که فرم‌فکتور و طراحی دستگاه اجازه‌ی استفاده‌ی کامل از آن را بدهد؛ زیرا هرچه ضخامت دستگاه کاهش یابد، چالش‌های بیشتری در زمینه‌ی مدیریت حرارت و پایداری عملکرد ایجاد می‌شود؛ چالشی که در گوشی‌های باریکِ تاشو دوچندان می‌شود و مهندسان را ناچار می‌سازد تا برای کنترل گرما، محدودیت‌هایی بر سر راه تراشه اعمال کنند.

برای قضاوت منصفانه درباره‌ی عملکرد گلکسی زد فلیپ ۷ با Exynos 2500، باید ابتدا آن را با نسل پیشین همین خانواده یعنی زد فلیپ ۶ با SD 8 Gen3 یا نهایتا با خانواده‌ی اس ۲۴ مجهز به Exynos 2400 مقایسه کرد؛ نه با پرچمداران کلاسیکی که به‌واسطه‌ی فضای بیشتر، امکان استفاده از سیستم‌های خنک‌کننده‌ی کارآمدتر و در نتیجه، پتانسیل بهره‌برداری کامل از قدرت تراشه را دارند.

براساس بنچمارک‌ها، در مقایسه با زد فلیپ ۶ هرچند در پردازش‌های تک‌هسته‌ای CPU تفاوت چشم‌گیری مشاهده نمی‌شود؛ اما در پردازش‌های چند‌هسته‌ای، زد فلیپ ۷ حدود ۱۲ درصد عملکرد بهتری دارد. نکته‌ی جالب‌تر، پیشرفت خیره‌کننده در عملکرد خام پردازنده‌‌ی گرافیکی است که در ترکیب با رندرینگ بهتر صحنه‌های پیچیده‌ی بازی‌ها، عملکردی بی‌نقص را نوید می‌دهد.

در اکثر بخش‌ها زد فلیپ ۷ حتی از پرچمداران کلاسیک سری S24 مجهز به Exynos 2400 عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهد؛ با این حال، نقطه‌ضعف اصلی دستگاه همچنان در پردازش‌های تک‌هسته‌ای دیده می‌شود که نسبت به رقیب یا پیشرفت چشم‌گیری ندارد یا با فاصله‌ای اندک عقب‌تر مانده است.

برای ارزیابی دقیق‌تر نحوه‌ی مدیریت دمای تراشه در گلکسی زد فلیپ ۷، با آزمون‌های پایداری عملکرد CPU و GPU گوشی را تحت فشار طولانی‌مدت قرار دادیم. مطابق با نمودار زیر Z Flip7 پس از مدت‌زمان کوتاهی برای کنترل دما، با افت تدریجی عملکرد مواجه شد و تست را با ۵۰ درصد از عملکرد اولیه؛ اما پایدارتر از قبل ادامه داد.

در جریان آزمون، دمای دستگاه در بیشترین حالت، در ناحیه‌ی نمایشگر و حوالی ماژول دوربین به حدود ۴۵ درجه‌ی سانتی‌گراد رسید. در تجربه‌ی اجرای بازی Call of Duty Mobile نیز با بالاترین تنظیمات گرافیکی و پس‌از حدود ۲۰ دقیقه بازی، دمای گوشی از این مقدار فراتر نرفت؛ اما در استفاده‌های روزمره و حین کار با گوشی، عکاسی یکی از معدود سناریوهایی بود که باعث افزایش دمای محسوسِ گوشی شد. در سایر شرایط، افزایش دما یا گرم‌شدگی خاصی مشاهده نکردیم و تجربه‌ی حرارتی دستگاه را مثبت ارزیابی می‌کنیم.

با حذف نسخه‌ی ۱۲۸ گیگابایتی، این‌بار گلکسی زد فلیپ ۷ در دو نسخه‌ی ۲۵۶ و ۵۱۲ گیگابایتی با فضای ذخیره‌سازی پرسرعت UFS 4.0 عرضه می‌شود و در تمامی پیکربندی‌ها صرفا از ۱۲ گیگابایت رم LPDDR5X بهره می‌برد. برای جبران مصرف انرژی نمایشگرهای بیرونی و داخلی بزرگ‌تر، سامسونگ با افزایش ۳۰۰ میلی‌آمپرساعتی، ظرفیت باتری زد فلیپ ۷ را به ۴۳۰۰ میلی‌آمپرساعت رسانده است؛ اما تغییری در توان شارژدهی دیده نمی‌شود و سامسونگ همچنان از شارژ سیمی ۲۵ وات، شارژ بی‌سیم ۱۵ وات و شارژ معکوس ۴٫۵ وات استفاده می‌کند.

متأسفانه به‌دلیل ناسازگاری PCMark با اندروید ۱۶، موفق نشدیم شارژدهی گوشی در استفاده‌ی روزمره را شبیه‌سازی کنیم؛ اما در تست ویدیوی معیار زومیت با پخش محتوا روی نمایشگر داخلی به ۲۳ ساعت و ۲۹ دقیقه شارژدهی رسیدیم که با وجود افزایش ظرفیت باتری پیشرفت چندانی را در زمینه‌ی عمر باتری از خود نشان نمی‌دهد.

برخلاف سال‌های گذشته که نسخه‌ی جدید One UI با چند ماه تأخیر برای تاشدنی‌های سامسونگ منتشر می‌شد، امسال زد فلیپ و زد فولد ۷ به‌صورت پیش‌فرض با One UI 8 مبتنی‌بر اندروید ۱۶ به‌فروش می‌رسند. این تصمیم در عمل باعث می‌شود یکی از نسخه‌های اصلی اندروید، از همان ابتدا برای جدیدترین تاشوی سامسونگ حفظ شود. به‌بیان دیگر، درحالی‌که فلیپ ۶ و فلیپ ۷ هر دو وعده‌ی دریافت هفت سال به‌روزرسانی نرم‌افزاری را نوید می‌دهند، فلیپ ۷ به‌دلیل عرضه با نسخه‌ی جدید اندروید، از نظر پشتیبانی نرم‌افزاری دو نسخه بیشتر به‌روزرسانی دریافت می‌کند.

شاید مهم‌ترین و جذاب‌ترین خبری که سامسونگ به گوش طرفداران خود رساند این بود که سری جدید فلیپ برای اولین‌بار به‌صورت رسمی از قابلیت DeX پشتیبانی می‌کند؛ قابلیتی که با اتصال گوشی به نمایشگری بزرگ‌تر تجربه‌ای مشابه کار با کامپیوتر و دسکتاپ را فراهم می‌کند. ویژگی Now Bar نیز که ابتدا با OneUI 7 عرضه شده بود، در گوشی حضور دارد و به‌صورت نواری در بخش پایینی نمایشگر اطلاعات مربوط به اپلیکیشن‌های در حال اجرا مانند ساعت، گوگل ‌مپ، ضبط صوت و Samsung Health را نمایش می‌دهد.

در کنار قابلیت‌های ریز و درشت هوش مصنوعی، ویژگی Now Brief نیز در گلکسی زد فلیپ ۷ در دسترس قرار دارد و بخش‌هایی از برنامه‌ی روزانه‌ی کاربر را به‌صورت خلاصه نمایش می‌دهد. این ویژگی، صبح‌ها با ارائه‌ی اطلاعاتی مانند پیش‌بینی آب‌وهوا و وضعیت سلامت آغاز می‌شود، در طول روز هنگام رفت‌وآمد، مسیرهای پیشنهادی و موسیقی پیشنهاد می‌دهد و شب‌ها نیز خلاصه‌ای از رویدادهای روز، تصاویر ثبت‌شده و میزان پیشرفت در فعالیت‌های ورزشی را نمایش می‌دهد.

نمایشگر بیرونی گلکسی زد فلیپ به‌صورت پیش‌فرض برای نمایش ویجت‌ها، مدیریت اعلان‌ها، پاسخ‌گویی سریع به پیام‌ها و اجرای تعداد محدودی اپلیکیشن طراحی شده است؛ بااین‌حال، با نصب برنامه‌ی Good Lock، محدودیت‌ها برطرف می‌شود و می‌توان اپلیکیشن‌های بیشتری را روی نمایشگر بیرونی اجرا کرد؛ بدین‌ترتیب در بسیاری از مواقع، نیازی به باز کردن گوشی حس نمی‌شود؛ به‌عنوان مثال، من بازی Call of Duty را به فهرست اپلیکیشن‌های نمایشگر بیرونی اضافه کردم و به‌دلیل اندازه جمع‌وجور و دسترسی سریع، تجربه‌ای متفاوت و حتی جالب‌تر حین بازی داشتم. هنگام عکاسی و فیلم‌برداری نیز امکان مشاهده‌ی پیش‌نمایش تصویر روی نمایشگر داخلی، به‌ویژه در عکاسی سلفی یا هنگام استفاده از دوربین اصلی وجود دارد.

در مجموع، گلکسی زد فلیپ ۷ با وجود اینکه هنوز تعریف چندان جدیدی از گوشی‌های تاشو ارائه نمی‌دهد؛ اما با ترکیب قابلیت‌های نرم‌افزاری پیشرفته‌اش، همچنان از گزینه‌های قدرتمند و کم‌رقیب بازار به‌حساب می‌آید.

گلکسی زد فلیپ ۷ را می‌توان پخته‌ترین و کم‌نقص‌ترین گوشی تاشوی سامسونگ تا به امروز دانست. کره‌ای‌ها با بزرگ‌تر کردن چشمگیر نمایشگر بیرونی و حذف بریدگی مزاحم آن، پاسخی دندان‌شکن به رقبا داده و با باریک‌تر کردن بدنه و استفاده از تراشه‌ی اگزینوس جدید، دستگاهی خوش‌ساخت و قدرتمند را روانه بازار کرده‌اند. فلیپ جدید بیش‌از هر زمان دیگری حس گجتی لوکس و کامل را منتقل می‌کند که با قلقلک‌دادن حس نوستالژی و تمرکز بر استایل، قشر خاصی از کاربران را هدف گرفته است. اضافه‌شدن قابلیت DeX برای اولین بار نیز آن را به ابزاری کاربردی‌تر از همیشه تبدیل می‌کند.

زد فلیپ ۷ هنوز با چالش‌های بزرگی روبه‌روست؛ دوربین گوشی پیشرفت سخت‌افزاری معناداری نداشته و در برابر پرچمداران هم‌قیمت خود حرفی برای گفتن ندارد. با برچسب قیمتی ۱۱۰۰ دلاری، فلیپ ۷ در بازاری رقابت می‌کند که گزینه‌هایی مانند آیفون ۱۶ پرو و گلکسی S25 اولترا با پردازنده‌های سریع‌تر و دوربین‌های تله‌فوتوی قدرتمند حضور دارند. در ایران نیز می‌توان زد فلیپ ۷ را با قیمت حدود ۱۲۵ میلیون تومان خریداری کرد که تقریبا با مجموع قیمت اس۲۵ اولترا و گلکسی‌واچ اولترا برابری می‌کند! بدین‌ترتیب از نظر ما، زد فلیپ ۷ همچنان انتخابی مبتنی بر «استایل» است تا «کارایی».

نظر شما چیست؟ آیا بلوغ طراحی و نمایشگر بزرگ‌تر زد فلیپ ۷ می‌تواند شما را برای نادیده گرفتن دوربین معمولی و قیمت بالای آن قانع کند؟ خوشحال می‌شویم دیدگاه خود را با ما و سایر کاربران در میان بگذارید.