معجزه‌ای در دنیای کامپکت‌ها؛ بررسی وان‌پلاس 13s با باتری تمام‌نشدنی

امروزه تعداد گوشی‌های کامپکت و جمع‌وجور به‌تعداد انگشتان دست رسیده و بیشتر سازندگان گوشی‌های هوشمند به‌جز سری‌های پرچمدارشان، اقبالی به‌ این دسته‌ی محصولی کم‌رنگ‌شده نشان نمی‌دهند؛ این رویکرد به‌ویژه بین گوشی‌های ساخت چین بسیار پررنگ‌تر است و به‌ندرت شاهد معرفی محصولی جمع‌وجور از سمت چینی‌ها هستیم.

وان‌پلاس از جمله‌ی شرکت‌ها‌یی است که نقش مهمی در ترسیم مسیر کنونی و سوق‌دادن شرکت‌های دیگر به استفاده از پنل‌های بزرگ‌تر در گوشی‌های هوشمند ایفا کرده؛ به‌جز سری Nord که شاید با اغماض بتوان آن‌ را به‌عنوان محصولی جمع‌وجور به‌حساب آورد، وان‌پلاس ماه گذشته از مدل جدیدی به‌نام 13s رونمایی کرد که کوچک‌ترین گوشی این شرکت از زمان OnePlus 6 محسوب می‌شود.

البته یک ماه زودتر، وان‌پلاس پرچم‌دار کامپکت خود را تحت عنوان 13T راهی بازار چین کرد که به‌خاطر استفاده از تراشه‌ی Snapdragon 8 Elite در کالبدی جمع‌وجور در کنار باتری بسیار پرظرفیت و قیمتی بسیار وسوسه‌کننده توجه بسیاری از کاربران را به‌خود جلب کرد و در نهایت وان‌پلاس تصمیم گرفت تا این محصول را با نامی دیگر و با چند تفاوت جزئی در هند نیز عرضه کند.

محصولی‌که ثابت می‌کند که ابعاد کوچک نه‌تنها خللی در استفاده از باتری پرظرفیت به‌وجود نمی‌آورد بلکه حتی می‌تواند در بحث شارژدهی شگفتی بیافریند و برای گوشی‌هایی با باتری‌های غول‌پیکر خط و نشان بکشد و به‌ نگرانی‌ها و تردید کاربران درباره‌ی شارژدهی گوشی‌های کامپکت و انصراف از انتخاب آن‌ها خاتمه دهد.

به یاد ندارم که هیچ‌موقع از طراحی‌های وان‌پلاس استقبال کرده باشم؛ نام وان‌پلاس همواره تصویری از گوشی غول‌پیکری با طراحی عجیب و غریب ماژول‌ دوربین، در ذهنم متبادر می‌سازد. صرف‌نظر از این مقوله‌ی سلیقه‌ای، از حق نگذریم گوشی‌های کامپکت بدون اینکه کار خاصی انجام بدهند خود‌به‌خود شکیل و جذاب به‌نظر می‌رسند و دست‌کم حس ظرافت و راحتی هنگام در دست نگه‌داشتن را منتقل می‌کنند؛ شاید هم فراوانی گوشی‌های سایز بزرگ و کمبود نمونه‌های جمع‌وجور باعث می‌شود که با دیدن چنین گوشی‌هایی بیشتر به‌وجد بیایم.

اگرچه احتمالا با دیدن ابعاد ۶٫۳۲ اینچی وان‌پلاس 13s در ابتدا چشمانتان برق می‌زند، به‌محض دردست گرفتن‌ گوشی کمی لبخندها کم‌رنگ‌تر می‌شود. طبیعی است که پذیرش وزن ‍۱۸۵ گرمی محصولی با این اندازه کمی سخت باشد؛ اما اگر دلیل سنگین‌بودن گوشی، استفاده از باتری پرظرفیت‌تر باشد، به‌شخصه حاضرم بهای سنگین‌بودن را بپردازم.

شاید سنگینی گوشی به‌نسبت ابعادش کمی ناخوشایند به‌نظر برسد؛ اما وان‌پلاس 13S سعی می‌کند با طراحی مینیمال و بسیار چشم‌نوازش دل کاربران را به‌دست آورد. در پشت گوشی از آن ماژول برآمده با طرحواره‌های عجیب یا حتی ترسناک پرچمدارهای وان‌پلاس خبری نیست و ماژول دوربین با برآمدگی بسیار کوتاه و طراحی ساده‌ی مربعی به مجموعه‌ی دوربین دوگانه و چراغ LED و فرستنده‌ی مادون قرمز برای استفاده از گوشی به‌عنوان ریموت‌کنترل اختصاص داده شده است.

آشنا نیست؟ طرح مربعی دوربین وان‌پلاس 13S کاملا ما را به‌یاد ماژول پیکسل ۹ پرو فولد می‌اندازد و بی‌علت نیست که در اولین برخورد با گوشی، حس استفاده از محصولی با DNA پیکسل‌های گوگل را گرفتم؛ البته نرم‌بودن گوشه‌های دستگاه و شباهت موقعیت دوربین سلفی به پیکسل ۹ نیز مزید بر علت می‌شود. شکل کلی و ضخامت وان‌پلاس 13S به محصولی همچون آیفون ۱۶ پرو شباهت دارد؛ بنابراین دستگاه چندان باریکی نیست؛ اما خوشبختانه برآمدگی دوربین به‌قدری ناچیز است که باعث برهم خوردن تعادل گوشی روی سطوح صاف نمی‌شود.

فریم آلومینیومی گوشی مات است و پشت دستگاه نیز با قابی شیشه‌ای محافظت می‌شود که سازنده به برند و میزان مقاومتش اشاره‌ای نکرده؛ به‌لطف بافت نرم و مات بدنه، رد اثر انگشت در پشت گوشی بسیار محو و کم‌رنگ نقش می‌بندد مگر آن‌که دست‌هایتان چرب باشند و یا بسیار عرق کنند؛ بنابراین می‌توان انتظار داشت در نسخه‌های سبز یشمی و صورتی، این آثار اصلا به‌چشم نیایند.

با وجود حس بسیار خوب بدنه، به‌نظر می‌رسد که وان پلاس 13S در برابر خط و خش مقاومت چندانی نداشته و پذیرای خطوطی باشد که شاید در ابتدا فکر کنید رد باریکی از لکه باشد؛ البته این مقاومت کم بدنه مقابل خط‌وخط با مقاوم‌نبودن دستگاه دربرابر نفوذ مایعات و بسنده‌کردن چینی‌ها به گواهی IP65 تکمیل می‌شود. در سمت دیگر نمایشگر گوشی با پوشش Gorilla Glass 7i محافظت می‌شود که بیشتر در گوشی‌های میان‌رده استفاده می‌شود و به‌اندازه‌ی سری Victus مقاوم نیست.

وان‌پلاس در پیروی از زبان طراحی آیفون، کنار دکمه‌های همیشگی پاور و تغییر حجم صدا، اسلایدر سه‌مرحله‌ای تحت عنوان Alert Slider در سمت دیگر گوشی‌هایش اضافه می‌کرد که تا همین وان‌پلاس ۱۳ به‌حیات خود ادامه می‌داد؛ اما برای اولین‌بار از زمان وان‌پلاس ۲، این اسلایدر با دکمه‌ی فشردنی جدیدی به‌اسم «Plus Key» جانشین شده است که تاحد زیادی به‌همان Action Key آیفون‌ها شباهت دارد که در بخش نرم‌افزار بررسی بیشتر به‌ کاربردهای آن خواهیم پرداخت.

وان‌پلاس برای نمایشگر پرچمدار مقرون‌به‌صرفه‌ی خود از عبارت «ProXDR» استفاده می‌کند؛ پس طبیعی است که انتظار داشته باشیم نمایشگر ۶٫۳۲ اینچی گوشی با وضوح ۱۲۱۶ در ۲۶۴۰ پیکسل و نسبت تصویر ۱۹٫۵:۹، عملکرد خوبی در زمینه‌ی روشنایی، دقت رنگ و کنتراست داشته باشد؛ البته علاوه‌بر رزولوشن فیزیکی نمایشگر امکان تغییر رزولوشن به 1080P وجود دارد؛ در این حالت، GPU تصویر را در رزولوشن پایین‌تر خروجی می‌گیرد تا هم در مصرف باتری صرفه‌‌جویی شود و هم بازی‌ها با نرخ فریم بیشتری اجرا شوند.

نمایشگر حدود ۹۰٫۶ درصد از نمای جلویی گوشی را پوشش می‌دهد و با حاشیه‌های بسیار باریکش، ظاهر مدرنی به دستگاه بخشیده است. صفحه‌نمایش وان‌پلاس 13s از نرخ نوسازی ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کند و به‌لطف فناوری LTPO، می‌تواند بسته به نوع محتوای در حال نمایش، نرخ نوسازی را بین یک تا ۱۲۰ هرتز تنظیم کند؛ البته واکنش‌پذیری و دقت این قابلیت به اندازه‌ی پرچمدارهای تمام‌عیار بازار نیست؛ در نتیجه، تغییر نرخ فریم همیشه دقیق و بلافاصله اتفاق نمی‌افتد و معمولاً باید تعامل بیشتری با نمایشگر داشته باشید. همچنین، با فناوری Aqua Touch 2.0، نمایشگر حتی در شرایطی مثل خیس‌بودن انگشت یا تعریق دست هم می‌تواند لمس و سوایپ را بدون مشکل تشخیص دهد.

پنل ۱۰بیتی نمایشگر از نمایش یک میلیارد رنگ پشتیبانی می‌کند و با استاندارد HDR و دالبی‌ویژن سازگاری دارد. با این‌حال، شاید گفتن این نکته خالی از لطف نباشد که مشابه وان‌پلاس ۱۳، گوشی هنگام پخش ویدیوهای HDR از پلتفرم‌هایی مانند یوتیوب، روشنایی نمایشگر را افزایش نمی‌دهد، در مقابل، وقتی همان ویدیو مستقیما از اپ گالری پخش می‌شود، نمایشگر با شناسایی محتوای HDR حداکثر تا ۲۶۳۵ نیت روشن می‌شود. احتمالا اپلیکیشن یوتیوب روی گوشی‌ به موتور پردازش تصویر دستگاه دسترسی کامل ندارد و به همین‌دلیل نمی‌تواند از قابلیت‌های پیشرفته‌ی نمایشگر مانند کنترل دقیق روشنایی و رنگ‌ها با توجه به‌ محتوای در حال پخش به بهترین شکل بهره ببرد.

وان‌پلاس 13s با ارائه‌ی سه پروفایل رنگی، به کاربران امکان می‌دهد تجربه‌ی بصری دلخواه خود را براساس دقت یا اشباع رنگ تنظیم کنند. پروفایل پیش‌فرض Natural و Pro بر فضای رنگی sRGB، تکیه دارند. پروفایل Pro رنگ‌ها را با دقت بالاتر و تُن خنثی‌تر نمایش می‌دهد و برای کسانی که به‌دنبال دقت بالای رنگ و نمایش رنگ‌ها نزدیک به واقعیت هستند گزینه‌ی بهتری محسوب می‌شود. در مقابل، پروفایل Vivid که بر پایه‌ی فضای رنگی گسترده‌تر DCI-P3 عمل می‌کند، رنگ‌هایی زنده‌تر و اشباع‌شده‌تر ارائه می‌دهد؛ اما در عین حال تمایل به سرد نشان دادن رنگ‌ها دارد و در اغلب مواقع دقت رنگی بالایی ندارد.

حجم صدای اسپیکر‌های استریوی وان پلاس 13s بسیار خوب است و در اغلب سناریوها نیاز کاربران را پاسخ می‌دهد؛ اما بیس چندان کوبنده به‌گوش نمی‌رسد؛ در عوض، تربل و فرکانس‌های میانی با وضوح بالا پخش می‌شوند. این شفافیت باعث می‌شود صدای سازهایی مثل گیتار، ویولن یا پیانو و همچنین صدای خواننده، با جزئیات کافی شنیده شود. نکته‌ی مثبت دیگر اینکه در حجم صدای ۱۰۰ درصد، صدا در اکثر سبک‌های موسیقی دچار اعوجاج یا به‌هم‌ریختگی نمی‌شود و کماکان صدای واضح و شفافی به گوش می‌رسد.

ایده‌ی گوشی‌های خوش‌دست و کوچک با عملکردی در حدواندازه‌ی پرچمداران در نگاه اول ممکن است جذاب و بدون دردسر به‌نظر برسد؛ اما ساخت محصولی رده‌بالا با ابعاد کوچک، یکی از پیچیده‌ترین چالش‌ها در صنعت تلفن‌همراه به‌حساب می‌آید؛ زیرا محدودیت فضای داخلی در چنین دستگاهی، به‌کارگیری باتری‌‌های حجیم را دشوار می‌کند. مهم‌تر از آن، مدیریت حرارت سخت‌افزار قدرتمند در چنین فضای فشرده‌ای به یکی از چالش‌های جدی برای سازندگان بدل می‌شود. وان‌پلاس ۱۳ اس، به‌عنوان ارزان‌ترین گوشی پرچمدار مجهز به اسنپدراگون ۸ الیت، قدرتمندترین تراشه‌ی حال حاضر دنیای اندروید، بدون تردید یکی از توانمندترین‌های بازار به‌شمار می‌رود و قرار است نشان دهد که محدودیت در ابعاد، به‌معنای محدودیت در عملکرد نخواهد بود.

از سوی دیگر، ۳۵۵ قطعه‌ی الکترونیکی روی برد تا حد امکان کوچک و فشرده شده‌اند؛ چنین راهکاری علاوه‌بر کاهش مصرف انرژی و در نتیجه گرمای تولیدشده تا ۶۰ میلی‌متر مربع دیگر را درون بدنه آزاد می‌کند؛ فضایی که اکنون امکان استفاده از محفظه‌ی بخار بزرگ‌تر با طراحی سه‌بعدی و مساحت ۴۴۰۰ میلی‌متر مربع را فراهم کرده که بزرگ‌ترین سیستم خنک‌کننده در میان گوشی‌های کامپکت بازار است. به‌علاوه، استفاده از پد حرارتی در تماس با محفظه‌ی بخار و سخت‌افزار داغ تا ۶۵ درصد بیشتر به دفع گرما از طریق فریم و پنل‌ها کمک می‌کند. برای ارزیابی دقیق‌تر دستگاه، در ادامه به نتایج بنچمارک‌های متداول زومیت نگاهی می‌اندازیم و در بخش پایداری عملکرد، بار دیگر به میزان کارایی سیستم خنک‌کننده اشاره می‌کنیم.

در آزمون‌های تک‌هسته‌ای و چند‌هسته‌ای Geekbench 6 که عملکرد CPU را در بازه‌ی زمانی کوتاه می‌سنجد، وان‌پلاس 13s عملکردی در حدواندازه‌‌ی وان‌پلاس ۱۳ با تراشه‌ی مشابه، نشان می‌دهد و به‌نظر می‌رسد احتمالا سازنده حتی در مدل اقتصادی نیز محدودیتی برای فرکانس پردازنده اعمال نکرده است؛ اما در بخش GPU، وان‌پلاس 13s با کسب امتیاز برجسته‌ی ۲۴۰۸۱، با اختلاف کمی وان‌پلاس ۱۳ را از پیش روی خود بر می‌دارد؛ موضوعی‌که نشان می‌دهد پرچم‌دار اقتصادی چینی‌ها در پردازش‌های گرافیک‌محور هم‌پای رقبای قدر خود حرکت می‌کند. چنین عملکردی در اجرای اپلیکیشن‌های مبتنی‌بر وب نیز ادامه دارد؛ موضوعی که از بهینه‌سازی‌های موثر در لایه‌های پایین‌تر سیستم‌عامل و مدیریت بهتر پردازش‌های سبک حکایت می‌کند.

با وجود رزولوشن پایین‌تر نمایشگر، عملکرد GPU در وان‌پلاس 13s هنگام رندر صحنه‌های گرافیکی در تست‌های Onscreen، حدود ۶ درصد ضعیف‌تر از وان‌پلاس ۱۳ ارزیابی شد؛ نتیجه‌ای که در تست‌های Offscreen نیز تکرار شد. با این حال، این اختلاف اندک تأثیر محسوسی بر تجربه‌ی واقعی کاربر در بازی‌ها نخواهد گذاشت.

در جریان تست، دمای اطراف ماژول دوربین تا ۵۰ درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش یافت و سایر بخش‌های بدنه نیز به‌طور میانگین دمای ۴۶ درجه را تجربه کردند. این دما روی بدنه نسبتاً بالا به‌نظر می‌رسد؛ اما عملکرد مؤثر سیستم خنک‌کننده را نشان می‌دهد که گرما را از قطعات داخلی حساس به سمت بیرون هدایت می‌کند. این موضوع دو پیام مهم دارد؛ وان‌پلاس در مدل کامپکت خود از اعمال محدودیت‌های سخت‌افزاری برای کنترل دما تا حد ممکن پرهیز کرده و اجازه داده است تا پردازنده نزدیک به فرکانس بوست فعالیت کند، از سوی دیگر وان‌پلاس 13s با وجود فضای محدودتر برای دفع گرما، به دمای مشابه پرچمدارانی چون وان‌پلاس ۱۳ و شیائومی ۱۵ اولترا رسید؛ موضوعی که نشان از نبوغ مهندسی و عملکرد مطلوب در مدیریت حرارتی وان‌پلاس در چنین فضای کوچکی دارد.

وان‌پلاس ۱۳ اس از باتری تک‌سلولی لیتیوم‌یونی با ظرفیت ۵۸۵۰ میلی‌آمپرساعت بهره می‌برد. اگرچه این ظرفیت حدود ۲۰۰ میلی‌آمپر ساعت کمتر از وان‌پلاس ۱۳ است، اما دستگاه شارژدهی بسیار چشم‌گیری ارائه می‌دهد و با ثبت زمان فوق‌العاده‌ی ۲۰ ساعت و ۱۲ دقیقه، رکورد تمام گوشی‌های بررسی‌شده به‌دست زومیت را سرانجام شکست و در پخش ویدیو به‌مدت بیش‌از ۳۰ ساعت یکی از بهترین عملکردها در زمینه دوام باتری از خود به‌جا گذاشت. چنین نتیجه‌‌ای برای یک گوشی کامپکت خبر بسیار خوشحال‌کننده‌ای بود و وان‌پلاس ثابت کرد که دیگر صِرف کامپکت‌بودن گوشی بهانه‌ی قابل‌قبولی برای شارژهی ضعیف نیست.

وان‌پلاس 13s با آداپتور ۸۰ واتی عرضه می‌شود که از فناوری SuperVOOC اوپو پشتیبانی می‌کند. در تنظیمات و بخش Game Tools، قابلیت مفید Bypass Charging دیده می‌شود که با خارج‌کردن باتری از مدار، انرژی موردنیاز دستگاه را مستقیماً از شارژر تأمین می‌کند. این ویژگی با حذف بار پردازشی از روی باتری هنگام اجرای بازی یا فعالیت‌های سنگین، به کاهش دمای دستگاه و همچنین جلوگیری از فرسایش زودهنگام باتری کمک می‌کند. با وجود ماهیت پرچمدارگونه‌، انتظار می‌رفت وان‌پلاس 13s به درگاه USB 3.0 یا بالاتر مجهز باشد تا امکان انتقال داده با سرعت بسیار بیشتری فراهم شود؛ اما دستگاه همچنان با درگاه USB 2.0 Type-C و با سرعت محدود ۴۸۰ مگابیت‌برثانیه عرضه می‌شود که در سال ۲۰۲۵، تصمیمی ناامیدکننده به‌نظر می‌رسد.

در آخر باید گفت که وان‌پلاس 13s از شارژ بی‌سیم پشتیبانی نمی‌کند؛ اما با برخورداری از قابلیت شارژ معکوس، امکان تأمین انرژی لوازم جانبی با توان حداکثر ۵ وات را در اختیار کاربر قرار می‌دهد.

اگر بخشی از جذابیت وان‌پلاس 13s را به‌ظاهر، باتری خوب و سخت‌افزار کارآمدش نسبت دهیم، اگر نیمی دیگر از این جذابیت را مدیون تجربه‌ی نرم‌افزاری این گوشی ندانیم، در حقش اجحاف کرده‌ایم. اگر چند روزی با سیستم‌عامل OxygenOS 15 که برپایه‌ی اندروید ۱۵ روی وان‌پلاس 13s اجرا می‌شود کار کنید، متوجه می‌شوید که وان‌پلاس با صبر و حوصله روی توسعه‌ی نرم‌افزاری پوسته‌ی اختصاصی‌اش وقت گذاشته و از دل و جان مایه گذاشته است.

وان‌پلاس با به‌کارگیری المان‌های گرافیکی و فونت‌هایی با کیفیت و وزن‌های مختلف و از همه مهم‌تر انیمیشن‌هایی بسیار جذاب و چشم‌نواز به UX Design این پوسته روح و جان تازه‌ای بخشیده است؛ از نحوه‌ی بازشدن پنل اعلانات گرفته تا انتخاب دکمه‌های مختلف، سوایپ‌کردن و کشیدن انگشت روی اسلایدرها، ظاهر و مخفی‌شدن پنجره‌ها و اعلان‌های پاپ‌آپ، تغییر افکت دکمه‌ها و آیکون‌ها هنگام تعامل با آن‌ها، جابه‌جایی بین منو‌های مختلف، همه و همه به‌انیمیشن مزین شده‌اند.

انیمیشن‌های OxygenOS 15 نه به‌تنهایی، بلکه پیاده‌سازی آن نیز به‌شکل هوشمندانه و بهینه صورت گرفته است تا کاربر هنگام کار با گوشی با گاف، نکته‌ی غیرقابل هضم یا کندی و لگ‌زدن مواجه نشود و تجربه‌ی کاربری در بالاترین سطوح حفظ شود. توجه‌به جزئیات و چیزهایی که شاید به‌چشم نیایند؛ اما رابطه‌ی مستقیمی با تجربه‌ی کاربری دارد چاشنی کار اثر هنری چینی‌ها شده؛ البته همان‌طور که قبلا در بررسی وان‌پلاس ۱۳ اشاره کردیم، سازنده تا حد زیادی اپل را سرمشق خود قرار داده و در بسیاری از جاها اقتباس انکارناپذیری از آن کرده است.

Live Alerts یکی از تلاش‌های وان‌پلاس برای نزدیک‌کردن شبیه‌ترین تجربه‌ی کاربری اندروید به iOS است که در آن فعالیت‌ها و اطلاعات لحظه‌ای شبیه‌به Dynamic Island آیفون‌ها به‌نمایش درمی‌آیند؛ حالا که دکمه‌ی Plus Key هم اضافه‌شده بد نیست نگاهی به محیط شخصی‌سازی دکمه برای کاربردهایی مانند عکاسی، روشن‌کردن چراغ‌قوه، ضبط صدا، اسکرین‌شات، سایلنت‌کردن گوشی و موارد دلخواه دیگر داشته باشید که چقدر به‌نمونه‌ی آیفونی شباهت دارد.

صرف‌نظر از شباهت‌ها، عملکرد سیستم‌عامل در اغلب زمان‌ها بسیار نرم و روان، با نرخ پاسخگویی بالا و بدون هیچ‌گونه کندی و باگ خاصی ارزیابی می‌شود. منوها و تنظیمات کاملا سرراست و ساده هستند و از شلوغ‌بودن و نصب اپلیکیشن‌های تکراری تا حد امکان پرهیز شده؛ برای شخصی‌سازی بخش‌های مختلف رابط کاربری دست کاربر کاملا باز است و از تبلیغات نیز خبری نیست. امکانات و قابلیت‌های بسیار زیاد و متنوعی دردسترس کاربران قرار می‌گیرد و از این نظر چیزی از وان‌پلاس ۱۳ کم ندارد.

یادآور می‌شوم که وان پلاس 13s مانند پرچمدار وان‌پلاس تا چهار نسخه‌ی بعدی اندروید و شش سال به‌روزرسانی امنیتی را دریافت می‌کند که عدد راضی‌کننده‌ای است؛ اما با توجه به‌خیز برداشتن رقبا برای ارائه‌ی آپدیت‌های طولانی‌تر ۶ تا ۸ ساله، چشمگیر نیست.

برخلاف بسیاری از گوشی‌ها، از اقتصادی گرفته تا میان‌رده و پرچمدار که به استفاده از دو دوربین و کمتر رضایت نمی‌دهند، وان‌پلاس تصمیم گرفته تا پشت دستگاه نفس راحتی از دست دوربین‌های متعدد و بعضا کم‌کاربرد و شاید حتی به‌دردنخور بکشد؛ بنابراین از دو دوربین گرفته؛ شاید تصور کنید که دوربین اولتراواید جای خود را مثل همیشه برای جایگاه دوم از قبل رزرو کرده و به دوربین‌های جذاب‌تری مانند تله‌فوتو مجال نمی‌دهد؛ اما این‌بار ورق برگشته و لنز تله‌فوتو اَرج و قُرب پیدا کرده است.

لنز تله‌فوتوی وان پلاس ۱۳ اس که با فاصله‌ی کانونی استاندارد ۵۰ میلی‌متر، بزرگ‌نمایی دوبرابری نسبت‌به دوربین واید ارائه می‌دهد. خوشبختانه هر دو دوربین واید و تله‌فوتو حسگر ۵۰ مگاپیکسلی استفاده می‌کنند؛ البته حسگرهایی کاملا متفاوت که تفاوت ابعادی‌‌شان به ۱۴۴ درصد می‌رسد؛ بنابراین می‌توان انتظار داشت که عکاسی در نور کم با دوربین تله‌فوتو چالش‌برانگیز باشد؛ اما زمانی که نور کافی باشد خوشبختانه هر دو دوربین عملکرد بسیار خوب و نزدیکی دارند و با وجود این‌که سازنده مانور خاصی روی دوربین نداشته، گوشی به‌طرز شگفت‌آوری عملکرد خوبی در عکاسی روز از خود نشان می‌دهد.

منظور از «خوب» اصلا عکس‌هایی با رنگ‌های غلیظ‌شده، اشباع، فریبنده و با کنتراست بیش‌از حد یا پردازش‌های تصویر بی‌رویه نیست، دوربین‌هایی وان‌پلاس 13s به‌معنای واقعی کلمه «همان چیزی که هست را ثبت می‌کنند». رنگ‌ها در عین زنده‌بودن کاملا مطابق با واقعیت هستند، عکس‌ها تا حد زیادی همان خروجی دریافت‌شده از حسگر هستند، بدین معنی‌ که بافت عکس بیش‌از حد شارپ یا سافت نیست و سطح کاملا مطلوبی از جزئیات را همان گونه که هست به‌تصویر می‌کشد.

عکس کمترین تمایل به‌حالت عکس‌های شارپ نقش‌برجسته‌گونه یا آبرنگی در مقایسه با گوشی‌های دیگر (حتی بعضی‌از پرچمداران) را دارد و این چیزی است که از دوربین گوشی انتظار می‌رود؛ نه کمتر و نه بیشتر.

دخالت و پردازش‌های نرم‌افزاری تا آن‌جایی که نواحی مختلف عکس‌ها را با هم مقایسه می‌کردم تاحد زیادی نسبت‌به گوشی‌های دیگر کمتر است. از طرفی عکس‌ها گستره‌ی دینامیکی وسیعی‌ را نیز در عین حفظ کنتراست طبیعی و سایه‌ها و هایلایت‌های عکس به‌نمایش می‌گذارند و از جذابیت تضاد میان نواحی تاریک و روشن عکس کاسته نشده است.

شاید از همه مهم‌تر نزدیک‌بودن عکس‌های دوربین واید و تله‌فوتو از نظر رنگ، سطح کلی جزئیات، کنتراست و گستره‌ی دینامیکی باشد که به‌ حفظ پیوستگی بین دو دوربین و تجربه‌ی عکاسی کم‌نقص کمک می‌کند؛ چراکه در عمل می‌توان با حفظ رنگ و لعاب دوربین واید، عکس‌هایی با بزرگ‌نمایی، سطح جزئیات بالاتر و نسبت ابعاد واقعی‌تر از اشیاء را ثبت کرد؛ درحالی‌که حین زوم‌کردن گویی جابه‌جایی به‌ دوربین دیگری در کار نبوده است.

در شب و نور کم، نظم موجود در عکس‌ها اندکی برهم می‌ریزد و نمی‌توان همان عملکرد درخشان روز را از دوربین‌ها به‌خصوص دوربین تله‌فوتو شاهد بود؛ البته گوشی کماکان کمترین مداخله‌ی نرم‌افزاری را حتی هنگام عکاسی شبانه روی عکس اعمال می‌کند تا همچنان شاهد صحنه‌هایی واقع‌گرایانه‌تر باشید که البته پیامدی مانند نشت زیاد و کنترل‌نشده‌ی نور از منابع نوری در اطراف، پدیده‌ی Lens Flare و تاریک‌بودن بیش‌از از حد برخی نواحی و جزئیات را در پی خواهد داشت با این‌حال پارامترهای مهمی چون کنتراست و رنگ به‌خوبی عکس‌های روز تنظیم و حفظ می‌شوند.

دوربین تله‌فوتو به‌خاطر حسگر کوچک به‌ناچار از تکنیک افزایش زمان نوردهی و کاهش سرعت شاتر استفاده می‌کند، نتیجه این‌که باید گوشی را تاجایی که می‌شود بی‌حرکت نگه دارید در غیراین صورت عکس‌هایی عاری از جزئیات، تار و ناواضح نصیبتان خواهد شد؛ ضمن این‌که فوکوس کردن به‌ویژه روی سوژه‌های نزدیک در این وضعیت برای دوربین بسیار دشوار می‌شود و غالبا گیج می‌زند.

همانند دوربین‌های دیگر، رنگ‌ها و کنتراست دوربین سلفی نیز کاملا طبیعی و سطوح جزئیات و گستره دینامیکی بالا و استاندارد است و خوشبختانه وجود فوکوس خودکار، عکاسی سلفی این محصول را به‌سطوح بالاتری نسبت‌به رقبا ارتقا می‌دهد.

به‌لطف تراشه‌ی قدرتمند، پرچم‌دار کامپکت وان‌پلاس ویدیوهای دالبی‌ویژن با وضوح 4K و نرخ ۶۰ فریم‌برثانیه ضبط می‌کند. رابط کاربری دوربین همانند وان‌پلاس ۱۳ بسیار ساده است و نباید انتظار منوی پیچ‌درپیچ و قابلیت‌های خاص گوشی‌های دوربین‌محور را داشته باشید.

اگر تا امروز با بیم آن‌که مواردی مانند عمر باتری کم و شارژدهی آزاردهنده، کندی، داغی و شاید افت عملکرد زیاد گریبان‌گیر کاربر شود، اقبال کمی نسبت‌به گوشی‌های جمع‌وجور داشتیم، وان‌پلاس 13s این قواعد را کاملا تغییر می‌دهد یا حداقل مسیر جدیدی برای گوشی‌های کامپکت ترسیم می‌کند. این گوشی در کنار تراشه‌ی قدرتمندی که حتی عملکرد درخشان‌تری در حفظ پایداری نسبت‌به رقبا از خود نشان می‌دهد و شارژدهی شگفت‌انگیزی دارد که حتی دستگاه‌هایی با باتری‌های پرظرفیت سیلیکون‌کربنی ‌‌را به‌چالش می‌کشد.

اما از آن‌جایی‌که وان‌پلاس 13s فعلا در بازارهای محدودی عرضه می‌شود، قیمت مناسبی در بازار ایران ندارد و باعث می‌شود این گوشی بخش زیادی از ارزش خرید خود را به‌همین دلیل از دست بدهد؛ اما برچسب قیمتی باعث نمی‌شود که چیزی از ارزش‌های وان‌پلاس 13s کم شود؛ البته نباید نسبت ‌به ضعف‌هایی مانند فقدان گواهی IPX8 چشم‌پوشی کرد. در هرحال می‌توان امیدوار بود که این محصول ترسیم‌گر نقشه‌ی راه آینده‌ی رقبا را برای عرضه‌ی محصولی مشابه با عرضه‌ی گسترده‌تر در بازارهای مختلف باشد. نظر شما در مورد این محصول از وان‌پلاس چیست؟