بهترین دوربین برای عکاسی پرتره و آتلیه ای [بهمن ۱۴۰۳]

دنیای دوربین‌های عکاسی پیچیدگی‌های زیادی دارد و اگر کاربری به خصوصی داشته باشید، این پیچیدگی بیشتر هم خواهد شد؛ چرا که دوربین‌ها سیستم پرجزئياتی دارند و هر جزء به تنهایی می‌تواند در ارائه‌ی خروجی متفاوت برای کاربری به‌خصوص شما، تأثیر بسزایی داشته باشد.

اگر قصد خرید دوربین عکاسی را دارید اما کاربری‌تان عمومی است، راهنمای خرید بهترین دوربین عکاسی که پیش‌تر در زومیت منتشر کردیم، به خوبی در بازه‌های قیمتی گوناگون راهنمایی‌تان می‌کند؛ اما وقتی پای سناریوهای مختلف عکاسی و حرفه‌ای‌تر شدن کاربری وسط می‌آید، ماجرا فرق می‌کند.

تصور کنید قصد دارید در خیابان‌های شهر قدم بزنید و از هر سوژه‌ای که توجهتان را جلب می‌کند عکس بگیرید یا محیط مشخصی شبیه به آتلیه یا استودیو دارید و فقط در همان محیط از سوژه‌های خود عکاسی می‌کنید؛ در چنین سناریوهایی با بودجه‌ی یکسان دو دوربین کاملا متفاوت به شما پیشنهاد می‌شود! برای مثال، در عکاسی خیابانی، دوربین شما علاوه‌بر مدیریت درست نویز، باید سرعت عکاسی پی‌درپی بالایی داشته باشد تا هیچ فرصتی برای ثبت یک عکس عالی را از دست ندهید؛ یا برای عکاسی در آتلیه، با توجه به امکانات نورپردازی آن محیط، می‌توانید سراغ سنسورهای بزرگ‌تر با مگاپیکسل‌های بالاتر بروید و دغدغه‌ای از حیث نویزی شدن تصاویر نداشته باشید.

در این راهنمای خرید، ما فرض را بر این می‌گذاریم که شما قصد دارید در محیطی چون آتلیه یا استودیو که امکان نورپردازی با تجهیزات نوری جانبی در آن وجود دارد، به عکاسی از سوژه‌ها بپردازید؛ بنابراین تمام دوربین‌هایی که در این مطلب معرفی می‌شود، برای همین سناریو بهینه هستند و اگر کاربری متفاوتی دارید شاید محصولات معرفی شده در مقاله‌ی پیش رو چندان برایتان کاربردی نباشند.

در انتهای مطلب و پس از معرفی بهترین دوربین‌های عکاسی پرتره و آتلیه به نکاتی که باید هنگام خرید دوربین مناسب این سناریو توجه کنید مفصل‌تر پرداخته‌ایم و معیارهایمان برای انتخاب را شرح داده‌ایم؛ بنابراین پیشنهاد می‌کنیم بخش انتهایی مقاله را هم از دست ندهید.

اگر محدودیتی در بودجه ندارید، بهترین دوربین‌های عکاسی که برای عکاسی آتلیه‌ای و عکاسی پرتره بدون در نظر گرفتن قیمت می‌توانید به آن‌ها نگاهی بیاندازید، این نماینده‌های پرچمدار کانن، سونی و نیکون هستند.

اگر بودجه و ارزش خرید برای شما اهمیت زیادی دارد، کانن EOS R6 Mark II به‌عنوان جایگزینی برای کانن EOS R5 و سونی a7 IV به‌عنوان جایگزین سونی a7R V، انتخاب‌های فوق‌العاده‌ای هستند.

نکته‌ای که باید درنظر داشته باشید این است که حسگرهای R6 مارک ۲ و سونی a7 مارک ۴، به ترتیب ۲۴ و ۳۳ مگاپیکسلی هستند. اگر قصد داشته باشید بیرون از محیط آتلیه، در محیط‌هایی که کنترل نور به طور کامل در اختیار شما نیست به عکاسی پرتره بپردازید، دو مدل معرفی شده تراکم پیکسلی خیلی زیادی در اختیار قرار نمی‌دهند که شما را با چالش جدی از نظر نویز تصاویر مواجه کنند.

مدل‌های اقتصادی که برای عکاسی پرتره و آتلیه‌ای می‌توانیم به سراغ آن‌ها برویم، کانن EOS R8 و سونی a6600 هستند؛ هر دو مدل حسگر ۲۴ مگاپیکسلی دارند با این تفاوت که R8، حسگر فول‌فریم و a6600، حسگر APS-C دارد.

به‌طور کلی، همان‌طور که در ابتدای مطلب اشاره کردیم برای عکاسی پرتره پیشنهاد ما انتخاب دوربینی است که حسگر فول‌فریم دارد؛ اما با توجه به اینکه فوکوس خودکار a6600 درمقایسه‌با R8 کانن، دقیق‌تر و سریع‌تر است، در این مرحله شما باید بین سرعت و دقت فوکوس و کیفیت تصویر پرتره یکی را اولویت قرار دهید و نهایتا بر اساس همین اولویت‌بندی انتخاب کنید.

اگر بوکه تصویر اولویت بیشتری برای شما دارد و می‌توانید برای فوکوس کردن حوصله و زمان به خرج دهید، کانن R8 مناسب شما خواهد بود؛ اما اگر می‌خواهید دوربین به‌طور خودکار، سریع و دقیق روی سوژه فوکوس کند، بهتر است بوکه تصویر را فدا کنید و سونی a6600 را با حسگر APS-C تهیه کنید.

حال که به معرفی بهترین دوربین‌های عکاسی پرتره یا عکاسی آتلیه‌ای پرداختیم، بد نیست درمورد معیارهایمان برای انتخاب مدل مناسب این سناریو بیشتر صحبت کنیم. همچنین توصیه می‌شود که اگر قصد دارید بیشتر درمورد جزئیات دوربین‌ها کنجکاوی کنید، سری به مطلب راهنمای خرید دوربین عکاسی بزنید که در آن مطلب به‌طور مفصل‌تر درمورد چیستی و چگونگی کار تک‌تک اعضای تشکیل‌دهنده‌ی دوربین‌های عکاسی صحبت کردیم.

هنگامی که قصد خرید دوربین عکاسی داشته باشید، با دو دسته از دوربین‌های بدون‌آینه و SLR مواجه خواهید شد، پس احتمالا نخستین سوالی که در ذهنتان ایجاد می‌شود این است که دوربین SLR بخریم یا دوربین بدون‌آینه؟

با درنظر داشتن این نکات، شاید بد نباشد اندکی در مورد اینکه هرکدام از اجزای دوربین‌های عکاسی چطور می‌توانند در عکاسی پرتره تأثیرگذار باشند صحبت کنیم.

حسگر، قلب تپنده‌ی یک دوربین عکاسی است؛ این قطعه وظیفه تبدیل پرتوهای نوری به سیگنال‌های دیجیتالی را دارد و باتوجه‌به اینکه حسگر محل تجمع پیکسل‌ها تلقی می‌شود، ابعاد و تراکم پیکسلی آن در کیفیت نهایی تصویری که توسط دوربین ثبت می‌شود تأثیر بسزایی می‌گذارد.

شاید مهم‌ترین ویژگی یک عکس پرتره، عمق میدان آن باشد. هرچه عمق میدان کمتری داشته باشیم، پس‌زمینه‌ی تصویر بیشتر تار می‌شود یا به‌اصطلاح افکت بوکه‌ی بهتری را تجربه می‌کنیم؛ این موضوع در دوربین‌هایی که حسگر فول‌فریم دارند، با کیفیت بهتری رقم می‌خورد.

تصور کنید که از یک لنز ۵۰ میلی‌متری که در عکاسی پرتره رایج است استفاده کنید؛ اگر این لنز را روی دوربینی که حسگر APS-C ببندید، به‌دلیل کراپ‌فاکتور در این نوع حسگرها، برشی در تصویر اعمال می‌شود و همین لنز ۵۰ میلی‌متری، تصویری معادل یک لنز ۷۵ میلی‌متر به شما ارائه می‌کند.

اگر لنز ۵۰ میلی‌متر را روی یک دوربین فول‌فریم ببندید، به‌دلیل اینکه هیچ برشی (کراپ) در تصویر اعمال نمی‌شود، برای ثبت همان تصویر ۷۵ میلی‌متری باید فاصله خود از سوژه را کم کنید؛ این نزدیک‌تر شدن به سوژه فارغ از تأثیری که روی کادربندی عکاسی می‌گذارد، بوکه فوق‌العاده‌ای به تصویر اضافه می‌کند و در کل عکس پرتره را چشم‌نوازتر می‌کند.

در مجموع حسگرهایی که بزرگ‌تر هستند، میدان دید وسیع‌تری دارند و هنگام کادربندی، با فاصله کانونی بیشتر و دیافراگم بازتر، بوکه بهتری در تصویر اعمال می‌شود؛ بنابراین از میان ابعاد گوناگون حسگرها در دنیای دوربین‌های عکاسی، برای عکاسی در آتلیه یا عکاسی پرتره پیشنهاد می‌کنیم به سراغ دوربین‌هایی با حسگر فول‌فریم بروید.

در دنیای دوربین‌های عکاسی، این عبارت که «ابعاد بزرگ‌تر حسگر، منجر به خروجی تصویر بهتری می‌شود» عموما صحیح و صادق است؛ اما در سمت دیگر ماجرا ما با چگالی پیکسل‌های حسگر مواجه هستیم. در همین راستا باید درنظر داشته باشید که مگاپیکسل بیشتر، الزاما به معنی کیفیت بهتر عکس‌های خروجی نخواهد بود.

چنانچه چگالی پیکسل‌ها در حسگر دوربین افزایش یابد (مشروط به ثابت بودن ابعاد حسگر) اندازه پیکسل‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند؛ هرچند که مگاپیکسل بیشتر در ثبت بیشتر جزئیات موثر است، اما پیکسل‌های کوچک‌تر، سطح کمتری برای جذب فوتون‌های نور دارند. این موضوع بدان معنا است که شاخصی موسوم‌به سیگنال‌به‌نویز (SNR) در سطح هر پیکسل یا به عبارتی سیگنال نوری ثبت‌شده برای هر پیکسل کمتر می‌شود و در شرایط نوری ضعیف، به نویز بیشتر در تصاویر می‌انجامد.

یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی یک عکس خوب، گستره دینامیکی وسیع آن است و اهمیت این ویژگی در عکاسی پرتره دوچندان و به یک معیار کلیدی بدل می‌شود. گستره دینامیکی (Dynamic Range) به‌طور ساده میزان جزئیاتی است که دوربین در نقاط خیلی روشن (Highlights) و نقاط خیلی تاریک (Shadows) تصویر ثبت می‌کند.

عکاسی در آتلیه، همواره با ترکیبی از انواع نورهای مختلف مثل نورهای سخت و نور‌های نرم با تعدد منابع نوری زیاد اتفاق می‌افتد؛ فقط یک دوربین با گستره دینامیکی وسیع می‌تواند جزئیات را در تمام اجزای سوژه حفظ و ثبت کند.

از طرفی اگر گستره دینامیکی دوربین شما به حد کافی وسیع باشد، دست شما در ویرایش فایل‌های RAW هم بازتر خواهد بود؛ به‌عنوان مثال برای مشکل رایجِ Overexposure می‌توانید فایل‌های خام را اندکی Underexpose کنید تا اگر هنگام عکاسی منبع نوری شما با نور شدید داشتید، تمام جزئیات سوژه ثبت شود و جزئیات از دست رفته در سایه‌های تصویر را در زمان ویرایش عکس اصلاح کنید.

گستره دینامیکی را عمدتا بر اساس استاپ نوری با نشان EV (Exposure Value) اندازه‌گیری می‌کنند و هرچه این مقدار بیشتر باشد، یعنی دوربین توانایی بهتری در ثبت جزئیات در سطوح مختلف نوری دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌هایی که یک دوربین عکاسی برای کاربری عکاسی پرتره و آتلیه‌ای، سیستم فوکوس خودکار دوربین است. برای عکاسی در این ژانر، مهم‌ترین بخشی که باید بتوانید دقیق و سریع روی آن فوکوس کنید، چشم‌ها هستند؛ چرا که در یک عکس پرتره، نخستین و مهم‌ترین بخشی که مخاطب با آن ارتباط می‌گیرد چشم‌های سوژه است و شارپ بودن همین عضو، برای جذابیت تصویر پرتره ثبت‌شده کفایت می‌کند.

اکیدا توصیه می‌کنیم به قابلیت ذکر شده هنگام انتخاب توجه ویژه‌ای داشته باشید؛ یکی از معیارهای کلیدی ما هم برای معرفی مدل‌های ذیل در این مطلب، همین پشتیبانی از Eye-Tracking AF است؛ چرا که عکاسی پرتره عمدتا با دیافراگم باز (مثل f/1.2 یا f/1.8) صورت می‌گیرد و این بدان معناست که با کوچک‌ترین بی‌دقتی در تنظیم فوکوس، بخش قابل توجهی از جزئیات تصویر از دست می‌رود.

در سوی دیگر این بخش، سرعت فوکوس را داریم که اهمیت بسیاری دارد. تصور کنید سوژه‌ی شما در یک لحظه‌ی به خصوص به‌طور ناخواسته واکنشی مثل یک لبخند لحظه‌ای دارد یا اصلا فرض کنید که از کودکان عکاسی پرتره می‌کنید؛ در این شرایط، شما باید به سرعت فوکوس کرده و پس از آن به سرعت عکس را ثبت کنید.

عاملی چون نوع موتور فوکوس لنز تأثیر به سزایی در این بخش دارد؛ اما در این مطلب که بیشتر به بدنه دوربین‌ها می‌پردازیم مورد بحث ما نیست. برای اینکه دوربین عکاسی شما بتواند فارغ از درنظر گرفتن عملکرد موتور فوکوس لنز، سرعت فوکوس خوبی داشته باشد، به سراغ دوربینی بروید که تعداد نقطه فوکوس‌های آن زیاد باشد و از پردازنده‌ی قدرتمندی بهره ببرد.

اگر در عکاسی از سوژه‌های پویا، موفق به فوکوس کردن با سرعت بالا شدید، اما همچنان تصاویرتان تار به‌نظر می‌رسد، بدونِ شک از سرعت شاتر لازم استفاده نمی‌کنید. هرچه سرعت شاتر بالاتر باشد، می‌توانید تصاویر را سریع‌تر و با Sharpness بالاتری ثبت کنید و از رخ دادن پدیده Motion Blur جلوگیری کنید.

به‌عنوان یک عکاس در ژانر پرتره و به‌خصوص اگر سوژه‌های شما به طور حرفه‌ای به شغل مدلینگ مشغول نیستند، توصیه می‌کنیم دوربینی را انتخاب کنید که از ویژگی Silent Shooting بهره‌مند باشد.

برخی دوربین‌ها علاوه‌بر شاتر مکانیکی، شاتر الکترونیکی دارند؛ استفاده از شاتر الکترونیکی موجب می‌شود تصاویر بدونِ صدای کلیک معروفی که در شاتر‌های مکانیکی به گوش می‌رسد ثبت شوند. هرچند که صدای شاتر، برای عکاس‌های صدایی دل‌نشین محسوب می‌شود، اما در عکاسی پرتره (خصوصا پرتره‌گرافی از کودکان) شنیده شدن صدای شاتر موجب حواس‌پرتی و تغییر رفتار سوژه می‌شود.

تمرکز ما برای نگارش مقاله، روی این موضوع قرار داشت که در سه بازه قیمتی گوناگون با برندهای مختلف مطرح یعنی کانن، سونی و نیکون، بهترین دوربین ممکن را به شما پیشنهاد دهیم؛ توصیه می‌کنیم فارغ از بودجه‌ای که برای دوربین کنار گذاشته‌اید، تمام گزینه‌های لیست را بررسی کنید؛ چرا که ممکن است یک دوربین با برچسب قیمتی کمتری از بودجه‌ی شما، تناسب بیشتری با نیازهای شما داشته باشد.